ყოველთვის & სამუდამოდ🦋(დასრულებული)

(22)

ევას  pov:

დილით ზარი მაღვიძებს რომელიც არა და არ წყდება თვალები გავახილე და მივხვდი რომ ჩემი ტელეფონი იყო ლექსი რეკავდა უკვე 4 -ჯერ ქონდა დარეკილი დავიძაბე გადავურეკე და თან ლოგინიდან ავდექი

-რახდება ლექსი ამ დილაუთენია(მე)

-ევა უნდა ჩამოხვიდე(ლექსი)

-მოიცა შენ რა აქ ხარ?(მე)

-კი სახლში ვარ(ლექსი)

-კი მაგრამ რატომ(მე)

-იმიტომ რომ ფეხმძიმედ ვარ დეიდა(ლექსი)

-მისმინე ღადაობებს მორჩი ამისთვის დამირეკე?(მე)

-სერიოზულად ვიძახი (ლექსი)

-რანაირად შენ ხომ არ გარეკე ვისგან?(მე)

-ერთი ბიჭისგან ბარიდან იქ გავიცანი და ასე მოხდა ამიტომ მალე ჩამოდი რაც შეიძლება(ლექსი)

ხმაში შიში შეეტყო მივხვდი რომ რაღაც კარგად არიყო

-ახლა ჯონგკუკთან ვარ და ახლავე ჩამოვალ(მე)

ჯკ-ის ეღვიძა და გაოცებული მიყურებდა ახლა მისთვის ახსნებისთვის არ მეცალა და გეზი ემასკენ ავიღე ემა გავაღვიძე და ყველაფერი მოვუყევი (ამისმერე რაც მოხდა ზემოთ თავშიც წერია)

ბიჭები გარეთ გავიდნენ და ის სიჯეიც თან წაათრია თაემ ახლა კი მე და ემა მოვემზადეთ რომ ლექსისთვის გადაგვევლო მან თვითონ დაიწყო მოყოლა როცა მიხვდა რომ უსაფრთხოდ იყო და ახლა ის ვერაფერს დაუშავებდა ამის უფლებას ჩვენ არ მივცემდით

-მერე ამდენი ხანი დაგერეკა მაინც(ემა)

თან ფეხზე წამოდგა და ნერვიულად აქეთ იქით დაიწყო სიარული

-ამდენი ხანი არუნდა გაჩუმებულიყავი შენ ხო არ გააფრინე იქნებ რამე დაეშავებინა მერე?რაზე ფიქრობდი საერთოდ?(მე)

-მე ეს ვერ შევძელი რადგან რომ რამეს მიხვედრილიყო და ჩემი შვილისთვის რამე დაეშავებინა მერე ცხოვრებაში ჩემს თავს ვერ ვაპატიებდი გაიგე?(ლექსი)