Het spionnen geheim

Hoofdstuk 1

Hallo, ik ben Céline. Ik ben een meisje van 16 jaar en sinds mijn 14 jaar woon ik alleen met mijn moeder. Mijn vader had kanker en stierf er ook aan. Hij was een spion en ik kijk enorm hard naar hem op. Daarom leerde hij mij een heleboel dingen zoals geheime boodschappen ontcijferen, deuren openen zonder sleutel, mensen achtervolgen zonder dat ze het doorhebben en nog veel meer. Ik lijk enorm op hem. We hebben beiden bruine ogen en bruin haar dat krult. We hebben ook dezelfde neus en zijn beiden groot. Van mijn moeder heb ik niet zoveel geërfd. Behalve dat we dol zijn op spionnen en we heel erg graag koken lijken we eigenlijk niet zoveel op elkaar. Toen mijn vader stierf was ik ontroostbaar en ik sloot mij op in zijn kamer zodat ik toch nog steeds zijn spullen rondom mij had! Toen ik 15 werd, wou ik mijn leven weer op de rails krijgen en dat lukte ook, het was moeilijk maar het ging. Ik sprak weer af met vrienden en ging terug naar school. Maar ik miste mijn vader nog steeds enorm, ik voelde me alleen en verveelde mij omdat ik nu niets meer van hem kon leren. Ik keek vaak nog eens in zijn spullen en deed onze oefeningen op geheime boodschappen ontcijferen vaak opnieuw. Ik vond het leuk en ik miste hem daardoor minder. Twee weken geleden vond ik echter een envelop in een lade van z'n kast. Mijn naam stond er op dus ik deed hem snel open! Er zat een brief in van papa voor mij waarin o.a. stond dat hij een geheim voor mij en mama had verborgen gehouden en dat ik het moest vinden via de spionnenopleiding die hij mij had gegeven. Er stond ook een aanwijzing in om de volgende brief te vinden. De eerste tip was dat ik naar het cafeetje moest gaan waar we waren geweest voor mijn twaalfde verjaardag. Daar was een boekenkast waarin ik mijn volgende tip zou vinden!