Het spionnen geheim

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5

Nadat we ons wat hadden opgefrist en onze koffers hadden uitgepakt, besloten we eens te informeren of het mogelijk was om boven in de Big Ben te kunnen raken. Dat kon gelukkig! Elke woensdag ging er een gids mee met een groep mensen om van het uitzicht te genieten en hij vertelde dan ook wat zich waar bevond. Dat was onze enige oplossing dus we besloten om woensdag mee te gaan. We hadden eerst nog de rest van vandaag en morgen om Londen wat te verkennen en we besloten hier optimaal gebruik van te maken. Londen is echt prachtig: gezellige straatjes, mooie winkeltjes, leuke sfeer en vriendelijke mensen! De tijd vloog voorbij en al snel was het woensdag. De man hadden we niet meer gezien en we waren opgelucht. Misschien was hij al terug naar huis. Woensdag gingen we dus samen met nog vele andere mensen naar boven. We besloten even mee te gaan en ons daarna af te zonderen om onder het 3de raam links van de trap onze boodschap te zoeken. Al gauw waren we niet meer bij de groep en konden we zoeken. Echt moeilijk was het niet want onder dat raam was er een luikje met daarin onze laatste tip. Het was zelfs gewoon geschreven. Deze keer moesten we dus niets ontcijferen! Op het briefje stond dat we in de lift moesten stappen, we de code '131' moesten intikken via de knoppen voor de verdiepingen en dat we dan bij een man zouden terecht komen die ons verder zou helpen. Ook stond er in dat dit de laatste aanwijzing was en we nu echt super dicht bij de ontknoping van het geheim waren. Dus we stapten in de lift, tikten de code in en kwamen terecht in een kamer. Maar daar stond opnieuw die man. Ik schrok en wou weg! Misschien had hij die laatste aanwijzing gemaakt en wou hij ons iets aandoen! Maar in plaats van weg te lopen bleef ik doodstil staan. Hij zei onze namen en klonk best vriendelijk! Hij vertelde dat hij van papa moest zorgen dat we elke tip vonden en ons niet overkwam. Hij wou ons helemaal niet bang maken en hij vroeg of we het geheim nu eindelijk wilden weten. Mama en ik wilden natuurlijk het geheim weten en zeiden ja. De man nam ons mee naar binnen in die kamer. De kamer zag er mysterieus uit en er waren vele knoppen die er ingewikkeld uit zagen. Ik verstond echt niet waarom papa ons hierheen had gebracht! De man zei dat we mochten gaan zitten voor de grootste computer en dat deden we. Er begon direct een video af te spelen. Het was een videoboodschap van papa. Hij vertelde in de video dat hij eigenlijk een spionnenbedrijf had op de plaats waar we nu waren, dat de man die ons volgde James was en dat hij een zeer goede vriend van papa was. Ook zei hij dat hij het bedrijf nu aan ons schonk omdat we er samen klaar voor waren, en dat James ons nog heel veel zou leren! Het bedrijf zorgde voor de veiligheid in Europa en het was papa's droom om het bedrijf te laten uitgroeien zodat het ook voor de veiligheid van Amerika kon zorgen. Hij gaf zijn droom door aan ons maar als we dit niet wilden, mochten we het bedrijf aan James schenken. Het was onze keuze! Papa eindigde met te zeggen dat hij ons graag zag en dat hij altijd over ons zou waken. Dit was het einde van de video. Mama en ik keken elkaar aan en we wisten beiden dat we graag het bedrijf zouden overnemen en dat we het bedrijf zouden laten groeien net zoals papa het wou. Dit was niet alleen zijn droom, maar ook onze droom vanaf nu.

Jaar na jaar groeide het bedrijf uit en mocht ik zorgen voor de veiligheid van Europa en Amerika. Mama hielp ook mee, maar ze liet het meeste aan mij over. Zij werkte ok nog ergens anders en die job wou ze niet opgeven. James leerde mij inderdaad nog heel veel. Dit was mijn leven geworden en dit zou ik nog voor de rest van mijn leven doen. Later zou ook ik het bedrijf doorgeven aan mijn kinderen net zoals papa dat bij mij had gedaan.