Het spionnen geheim

Hoofdstuk 2

Dus ik vertrok (nadat ik toch wel even had nagedacht welk cafeetje het weer precies was) en daar aangekomen zag ik de kast en begon ik te zoeken. Ik doorbladerde al de boeken en keek in alle lades, maar ik vond geen enkele aanwijzing. Toen dacht ik terug aan de brief. Er stond in dat ik de tips kon vinden door mijn spionnenopleiding dus er moest iets zijn met die kast! Na lang zoeken vond ik een knop aan de achterkant van de kast en toen ik er op drukte kwam er een opening tevoorschijn. Daar zat een pen in met mijn naam op. Geen briefje, geen aanwijzing, gewoon een pen. Ik ging aan een tafeltje zitten en ik zag ondertussen een man naar mij kijken. De man was rond de 30 en had blauwe ogen. Hij droeg een blauwe jas en een zwarte bril. Hij zag er best vriendelijk uit dus ging ik er niet verder op in. Daarna probeerde ik de pen uit. Hij schreef echter niet dus draaide ik hem open en vond daar een briefje in. Dat moest wel de volgende aanwijzing zijn! Alleen was het briefje niet gewoon geschreven, maar in morse code. Ik besloot naar huis te gaan om de boodschap te ontcijferen en daarna te gaan slapen. Het was namelijk al laat geworden! Ik betaalde mijn drankje en vertrok. In mijn ooghoeken zag ik nog net de man grijnzen en ook hij betaalde zijn drankje. Misschien toeval maar ik vond het toch best wel raar. Thuis aangekomen vertelde ik aan mijn mama dat ik een brief had gevonden van papa en dat ik zijn geheim zou ontraadselen! Ze was razend enthousiast en besloot me te helpen met het ontcijferen van de boodschap want ook zij wou het geheim van papa te weten komen en ze kon morse code veel beter dan ik! Nadat we dus samen hadden gevonden wat er op het briefje stond ging ik slapen.