Mini Games | Jikook |

{ 32 } Sister And Brother

32.Bölüm-Abla ve Abi

"N-Ne?"

Gözlerimi kaçırdım ve bir süre sonra tekrar gözlerine sabitledim. "Bak engellemeyi denedim, hatta bu yüzden senden son zamanlarda uzaktım. Ama sen bir şekilde hep yakınıma girdin ve buna engel oldun."

Susuyordu, bir şey demiyordu.

"Bir şey demeyecek misin?"

Dudaklarını birbirine bastırdı. "Jimin b-böyle bir şey olamaz."

Gözlerim dolduğu için kısık bir sesle sordum. "Neden?"

"Sana dediğim gibi sana kin beslememin başka bir sebebi var ve bu bana engel oluyor."

Sinirlendiğim için bağırdım. "Ne o zaman Jungkook o sebep?! Gerçekten çok merak ediyorum bu kadar ne olmuş olabilir bana kin beslemen için?! Söyle artık kurtulalım!"

Gözlerini kaçırdı. "Jimin söyleyemem."

"Söyle!"

"Zorlama, söylersem beni anlamayacaksın!"

"Anlarım veya anlamam! Söyle dedim!"

"ABLAM SENİN ABİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ!"

Duyduğum şeyle duraksadım. Gözümden yaşlar akarken kısık sesimle sordum. "N-Ne?"

"Ablamla abin sevgiliydi! Kavga edip ayrıldılar ve ablam bu yüzden intihar etti!"

Göğsünden itip üstüne yürümeye başladım. "Sen ne saçmalıyorsun ya? Sen ne hakla benim abimi suçluyorsun?! Benim abim intihar etmedi mi sanki?!"

"Ettiyse etti! Eğer abin aldatmasaydı ablam şu an hayatta olacaktı!"

"Abim aldatmamıştı! O kız abimin kuzeniydi! Sadece senin ablan yanlış anlayıp abimi dinlemedi!"

"Yine de abin suçlu değil mi?!"

İşaret parmağımı ona doğrulttum. "Bak ne bok yiyorsan ye ama abimi sakın suçlama."

"Jimin her şey abin yüzünden oldu bunu kabullen!"

"Öyle mi?!" Cebimdeki mektubu ona uzattım. "İntihar etmeden önce sizin aileniz içinde bir mektup yazmıştı ama ben sevgilisinin ailesini bilmediğim için size ulaştıramamıştım. Şimdi bunu oku ve gerçekleri gör!"

Jungkook sinirle mektubu okumaya başladığında yavaş yavaş ağzı açılıyordu. Sonunda okumayı bitirdiğinde ağlayan bana baktı. "Jimin ben çok özür diler-"

"Dileme! Bak sana karşı ne duygu beslediysem bitireceğimden emin olabilirsin. Ayrıca artık oyunları devam ettiren taraf benim Jeon! Şimdi siktir ol git!"

Jungkook tam salondan çıkıyordu ki gözümün kararmasıyla sendeledim. Hemen koltukların birine tutunduğumda sesler boğuk boğuk geliyordu. En son hatırladığım şey ise yere yığılmadan hemen önce Jungkook'un adımı bağırmasıydı...

•

"Uyanıyor!"

Gözlerimi açarken başımdaki Tae ve Hoseok'u gördüm.

Boğazım kuruduğu için zor konuşmuştum. "N-Nerdeyim b-ben?"

Tae suyu uzatırken konuştu. "Sinemada bayılınca seni hastaneye getirdik."

Suyu içtiğimde kolumdaki serumu yeni farkediyordum. Olanları hatırlamaya başlarken derin nefes aldım.

"Jungkook nerde?"

"Dışarda, onu isteyip istemeyeceğini bilmediği için girmedi."

Bu sırada odaya doktor girdi.

"Nasılsınız Bay Park?"