Sabah kalkarmaz saate baktım.10:30 inanamıyorum yarım saatim kalmış.Hemen lavoboya gittim ve günlük işleri hallettim.Banyaodan çıkar çıkmaz üniformamı giydim,hafif makyaj yaptım ve saçlarımın uçlarına dalga yaptım ve tamamım.Bir dk annem nerde? Niye beni kaldırmadı derken aşağı mutfağa indim ama burda yok.Banyoda yok,lavoboda yok! Nerde annem? Hemen annemin odasına gittim ve yatağının üstündeki notu gördüm.Ohh meraktan öldüm ama annem niye Bursaya gitmis? Telefonumu çıkarıp annemi aradım.Çalıyo Çalıyo ve actı.
"Alo anne? Neden Bursaya gittin ve niye bana haber vermedin! Ne kadar merak ettim haberin varmı anne? Sana bişi oldu sandım!"
"Kızım sakin olurmusun?Hoparlör açık ve ben Selma teyzendeyim.Muratın mevzuniyeti vardı onun için geldim.Sana haber vermeyi unutmuşum çünkü bende unutmuştum.Sabaha doğru teyzen arayınca hatırladım ve hemen ilk uçaga bilet aldım.Tamammı rahatladınmı meleğim? Sen işe gittinmi?"
"Hayır hoparlör hâla açıkmı"
"Evet bak Murat senle konuşmak istiyomuş." Size Muratı tanıtayım.Teyzemin oğlu ve liseden beri bana aşık.Üstelik onu kardeşim gibi gördüğümü söylememe rağmen.
"Tamam ver telefonuda konışayım anne"
"Mereba Asya nasılsın?"
"İyiyim saol.Sen nasılsın kuzen?"
"Bende iyiyim.Sınavlara girip Uzman onbaşı olmuşsun!?"
"Evet nevar bunda niye sinirlendin?"
"Nedemek ne var? Senden başka kız yok orda dimi? Onca genç erkeğin arasında!?"
"Evet kuzen ama bunda abartacak kadar bişi yok.Bende rahatsızım ama bu benim hayalim! O yüzden bana bağırıp durmayı kes!"
"Tamam özür dilerim Asya. Biliyosun iste seni seviyorum.Kıskanıyorum elimde deil ama neyse zaten dönüşte teyzemle beraber gelicem. Üç ay birlikteyiz merak etme."dedi neee Murat ve üç ay öfff rahat bırakmıycak beni
"Tamama bende abartmış olabilirim.Bende seni seviyorum kuzen. Sonuçta senin kardeşi sayılırım kıskanman normâl.dedim ona karşı bir sey hissetmedigimi daha açık nasıl söyleyebilirim.Anlamıştır heralde.
"Neyse benim kapatmam lazım kuzen.Geç kaldım onbirde orda olmam lazım görüşürüz, teyzemlere selam söyle."
"Kendine dikkat et Asya"
"Saol sende"dedim ve kapattım hemen evden çıkıp garaja indim. Bugün annemin arabasıyla gidiyorum. Orduya vardıgımda benim koğuşa spor yaptıran üsteğmene baktım piç smile yapıyodu benim askerlere ve bu sinirimi bozdu.Bu adam ne sanıyo kendini dedim ve askerle baktım hepsi çok yorulmuştu. Hemen yanlarına gittim. Benimkiler yani askerler beni görünce sırıttı çünkü onları kurtaracağımı biliyolar.Dün bir kaçıyla konuştum ve onları emrim altındaki askerden çok lardes gibi göreceğimi söyledim onlarda bana "eyvallah bacım" demişlerdi.Yanlarıns vardığımda üsteğmene döndüm ve konusmya başladım.
"Selami bey merhaba!"dedim bagırarak ve adını duyan şahıs bana döndü.
"Üsteğmen,üsteğmen Selami."dedi.Düzelterek ama ben onu sinir etmek icin duymamıs gubi yaparak;
"Evet Selami bey sizede günaydın"dememle benimkiler bu hareketimi anlamıs olacaklarki sırıtmaya başladılar. Bende onlara dönerek tebessüm ettim.Bian Bartuyla göz göze gelince sırıtışımı anında sildim ama o hala bana bakıp sırıtıyodu.Sonra tekrar üsteğmene dönüp;
"Askerlerim daha kahvaltısını yapmadılar ki spordan önce bahce temizliği var diye düşünüyodum ve son olarak benden izin almadan benim askerlerime nasıl istefiginizi yaptırırsınız siz!"diye bağırınca benimkiler ooovlamaya başladılar.Onlarada çatık kaşlarla bakınca sustular.
Üsteğmen konusmaya başladı.
