Eskiden beni sevdiğini,beni önemsediğini düşünürdüm. Ailem öldüğü günden beri bana hep destek çıkmış,beni motive etmeye çalışarak yanımdan hiç ayrılmamıştın. Seni ölen babam ve abim yerine koyduğum zaman,kalbim sızlasa da o kadar acıtmıyordu artık. Çünkü sen vardın yanımda. Yani ben öyle sanardım...
Anksiyetem yüzünden titrediğim zamanlar bana ilaçlarımı içip içmediğimi sorduğunda mutlu olur ve önemsendiğimi düşünüyordum. Meğer sen sadece ölümüme gün sayıyormuşsun...
Beni yoklamak için odama girdiğinde,üzgün olduğumu görmüş teselli edip bana su getirmeye giderken,bir şey sormak için peşinden geldiğimde mutfakta "sonunda daha da kötüye gidiyor durumu" dediğini duyduğumda,o gün bir kere daha babamı ve abimi kaybetmiş gibi hissettim. Şimdi günleri saymaya gerek kalmadı. Çünkü bugün geri sayımının son günü olacak...
