Hep beni güldürmeye,mutlu etmeye çalıştın. Yani ben öyle düşünürdüm.
Diğerleri gitse bile sen gitmessin,benimle kalırsın derdim. Neden yaptın bunu bana?
Ailem öldüğünden beri güven sorunları yaşıyor,anksiyetemle savaş veriyorum ama ben sana güvenmiştim...
Onca geçirdiğimiz güzel zamanlar varken,bu zamanları bir hiç mi gördün? Bana rol mü yaptın ha? O kadar mı değersizdim senin için? Yoksa son zamanlarda mı oldu her şey?
Sen ailemden sonra en değer verdiğimim kişiydin...
Neden Changbin?
Neden yaptın bunu bana?
Hiç mi acımadı için?
Hiç düşünmedin mi duysa dediklerimi neler hisseder diye?
Hiç kalbin sızlamadı mı o sözleri söylerken?
Sen farklısın sandım,yine ve yine yanılmışım.
Benim arkamdan ailemle alay edip,bana yetim diyerek güldüğün zaman senin de diğerlerinden bir farkın olmadığını anladım.
Kendime kızıyorum. Çünkü sana,size bir aptal gibi inandım. Size ailem dedim ama hepiniz sadece benim ölmemi dilemişsiniz tanrıdan. Artık huzurla yaşıyabilirsiniz.
Çünkü dilekleriniz kabul oldu...
