Chapter 7

360 7 0
                                    

Why do other people want to control someone's freedom? Why do they stop them from getting what they want? Ano ba ang napapala nila?

That question keeps lingering in my mind. Does it make them happy if a butterfly lost its wings and remained as a cocoon?

I woke up early to cook breakfast. Hindi ako marunong magluto kaya itlog at bacon nalang ang niluto ko.

I prepaired the dish when I was done cooking. Naglagay ako ng juice sa dalawang malalaming baso.

Saktong pagkatapos kong ihanda ang pagkain ay gising na si Archer. He was wearing a white shirt and black shorts.

Tumitig siya saglit sa akin bago nilagpasan ako at nagtungo sa sink.

Does he remember what happened last night?

Tahimik siyang naglagay ng pagkain sa plato niya. Ganoon din ang ginawa ko at sinimulan na kaming kumain.

Binalot kami ng nakakabinging katahimikan. Tanging tunog lamang ng kubyertos ang naririnig.

"You took care of me last night?" he finally broke the silence.

I nodded.

"Thank you," he said with a small voice.

Tumango ako at ngumiti nang tipid. He presented to wash the dishes after we finished eating.

Nagulat pa nga ako nang sabihin niyang ihahatid na niya ako sa trabaho.

He's starting to be good to me.

I wore a white spaghetti dress and white sneakers. Pagbaba ko ay natagpuan ko siyang naghihintay.

Pansin kong hindi maayos ang necktie niya kaya kumapit ako sa kaniya at inulit ang necktie niya. I even have to tiptoe to reach him.

He stilled. Our face was so close to each other. Ramdam na ramdam ko ang mabibigat niyang paghinga.

"There!" I smiled when I finished it.

Lumayo ako at pinakatitigan siya. He really looks handsome. Ruthlessly handsome.

Naiilang siyang nag-iwas ng tingin. He cleared his throat. Tumalikod siya at naunang maglakad palabas.

True to what he said, he drove me to my work. I smiled and kissed his cheek before I went out.

Hindi naman siya tumututol sa tuwing hinahalikan ko ang pinsgi niya. Pasalamat siya, pisngi lang.

Pagpasok ko sa loob ay nangunot ang aking noo nang mapansing may pinagkakaguluhan sila. Pansin ko ang mga mapanghusgang titig nila sa akin.

Sinubukan kong sumilip pero lumalayo sila sa akin. I just shrugged my shoulders.

Hinayaan ko nalang sila sa kanilang pinag-uusapan. Hindi na bago ang tsismis tungkol sa akin.

It was lunch, we were eating with our comodels when I noticed their judging looks again.

Hindi na kaya ng kyuryosidad ko. Hinablot ko ang cellphone mula sa model na katabi ko.

She tried to get it from me but I stood up.

Nangunot ang aking noo nang may nakitang gc. All the members were models pero wala ako.

Tahimik lang sila habang pinapanood ako. Some were even minding their own business.

I scrolled to read theur conversationa and I gasped when I saw a familiar picture.

Kuha ito sa loob ng ospital. It was that day when I visited Norjannah. Kuha kaming tatlo sa litrato.

Kill Me, Archer (Alonso Brothers Series 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon