LANET

3-Yangın-

"Hayır"dedim sadece. "Uzak dur benden."dedim arkamı döndüğüm gibi koşmaya başladım.
Bir an geldiğim yere geri döndüğümü farkettim. Tabloyla karşılaşınca olduğum yerde durdum. Arkamda geliyodu.
"Bekler misin nereye gidiyosun?"dedi peşimden gelirken. Kapana kısıldım. Kapısı açık bir oda gördüm ve içeriye girip kapıyı kapattım.
"Kapıyı açar mısın?"dedi. Sesi çok yakın geliyordu. Odayı incelemeye başladım. Kaçacak bir yer aradım ama bir pencere bile yoktu. Kapıyı zorladı ama açamadı.
"Çekilir misin kapının arkasından."dedi
"Zor kullandırtma bana lütfen."dedi ardından.
Kapıyı biraz daha zorladı ve içeriye girdi.
"Yaklaşma bana."dedim ve geriye doğru adımlarımı hızlandırdım.
"Sakin ol lütfen."dedi
"Uzak dur benden."dedim ve geriye doğru bir iki adım daha attım.

Önce sert bir şeye çarptım. Ardından müthiş bir sıcaklık hissettim.
"Yanıyorsun."dedi bana yaklaşarak.
"Uzak dur benden."dedim.
Ardından yerden çatırtılar gelmeye başladı.
Sıcaklık bir an o kadar bastırdı ki. Derim eriyormuş gibi hissettim.
Yanıma geldi ve elbiseme dokundu.
"Çek ellerini."dedim
"Yanıyorsun salak."dedi
Ardından elbisemin tutuşduğunu anladım. Yerdeki çatırtılara baktım.
"Yanıyoruz."dedim
"Şişt sakin ol."dedi ve elbisemi çıkardığı gibi yere attı. Çatırtılarla birlikle elbisem bir anda yanmaya başladı.
İstemsiz olarak titremeye başladım. Ve elbisem olmadığı için sîcaklığı hissetmeye başladım.
"Yanıyoruz."diye bağırdım. Yanıma geldi ve beni kendine yapıştırdı.
"Sakin ol. Kurtulacaz."dedi
Ardından gömleğini çıkardı ve bana uzattı. "Giy şunu."dedi
"Ama sen."dedim. Gömleği aldı ve başımdan aşağı geçirdi.
"Şimdi sakin ol. Korkma."dedi
Tam odanın sonundaydık ve odanın kapısını sarmıştı. Heran alev burayada sıçrayabilirdi.
"Sarp"diye bir ses duyduk.
"Burdayız."dedi adı Sarp olan çocuk.
"Yanında biri mi var?"dedi dîşarîdan gelen ses.
Hala dipdibeydik. Duman beni etkiledi ve öksürmeye başladım.
"Dayan biraz daha kurtulacaz."dedi
Duman her tarafı sarmışdı. Gözlerimi bile açamıyordum.
"Dayan kardeşim. Kurtulacaksınız."dedi dışarıdaki ses.
Alevler bize yaklaştıkça ben Sarp'a yaklaşmaya başladım. O ise sadece "Korkma."dedi
Öksürürmeye devam ettim. Ama bu boğazımdaki acıyı atamadım. Onda en ufak bir belirti bile yoktu.
"Nefes alamıyorum."dedim sanki ciğerlerim yerinden çıkacakmış gibi hissediyordum.
"Dayan biraz daha."dedi. Ona biraz daha sokuldum. Başım dönmeye başladı. Ve bir an gözlerim karardı.
"Sarp"dedim sadece.
"Melodi dayan. Şimdi değil. Lütfen dayan."dedi
"Sen adımı.."diyemeden afalladım bir an. Beni kucağına aldı ve kafamı boynuna yasladı.
"Şimdi değil. Melodi sabret biraz."dedi
Öksürüklerim kesilmiyordu.
"Ne şimdi değil."dedim
"Şiştt. Kurtulacaz. Dayan."dedi
Küçük bir çocuk gibi ona sığındım. Korkuyordum. Ölmekten korkuyordum.
"Ölmek istemiyorum."dedim
"Buna izin vermem."dedi ve bana daha çok sarıldı.
*****

Boğazlarımda bir rahatlama hissediyorum. Sanki o beni boğan şey bir an yokolmuş gibi.
"Melodi. İyimisi?"dedi Eslem.
Kafamı salladım ve bana verilen maskeyi tutmaya devam ettim.
"Sarp şunu tutarmısı. Oksijensin kaldın. Havaya ihtiyacın var."dedi biri. Kafamı o sese doğru çevirdim ve Sarp'la karşılaşdım.
Kızgın gözlerle bana baktı. Sanki beni öldürmek istermiş gibi.
"Sana kıyafet bulmalıyız."dedi Eslem. Üstümde hala Sarp'ın gömleği vardı ve götümü zar zor kapatıyordu.
"Anneni aradım ve gecikiceğimizi söyledim."dedi. Gözlerimi kaldırıp Eslem'e baktım.
"Ne, ona bunu söyleseydim. Seni hayatta evden dışarı çıkarmazdı."dedi.
"Bu üstün ne? Ayrıca orada Sarpla ne yapıyordun? Hepsini bilmek istiyorum."dedi. Elimdeki maskeyi kenara bıraktım. Ardından yine o acıyı hissettim ve öksürmeye başladım.
Eslem maskeyi tekrar ağzıma götürdü.
"Adam gibi dur yerinde."dedi Eslem.
Havayı iyice içime çektim. Ve bir anlağına da olsa gözlerimi kapattım.
"Seninle konuşacaz ufaklık."dedi biri gözlerimi açtım ve yine cam gibi gözlerle karşılaşdım.
Ardından yanımızdan geçti ve gitti. O kadat zaman dumanın içinde kalmıştık. Ama ona hiçbir şey olmamıştı. Bir insan nasıl bu kadar dayanıklı olabilirki.
"Bir ses duyduk ve partinin bittiğini burayı boşaltmamız gerektiğini söylediler. Önce seni aradım. Bulmayınca sordum. Yukarıya çıkıp çıkmadığını sordular. Yağızla dans ettiğimiz an ortadan kaybolmuşdun. Bende olabilir dedim. Ardından burda beklememi söylediler. Sonra yukarıdan gelen sesler üzerine üst kata çıktım. Heryer kül olmuştu. Ellerinde yangın tüpüyle birlikte birkaç kişi yangın söndürmeye çalışıyodu. Sen hala yoktun. Evde yangın çıkmıştı ve kimsenin haberi yoktu inanılmaz değil mi. Ardından Sarp küllerin arasından çıktı. Kucağında sen vardın. Hemde yarî çıplak. Diğerleri seni almak istedi ama Sarp bıtakmadı. Ordan sağ çıkmanız mucizeydi Melodi. Ardından merdivenlerden aşağı inmeye başladı hızlıca. Sorular sordum ama beni siklemedi bile. Seni yatırdı. Ardından buhar makinesini çıkardı ve maskeyi tuttu. Bir süre tepki vermedin. Sonra öksürmeye başladın ve nefes aldın. Sonra maskeyi bana verdi tutmamı söyledi ve gitti."dedi Eslem.
Korktuğum için daha doğrusu nefes alamadığım için beni kucağına almıştı. Hayata dönene kadar yanımda durmuştu. Ona ölmek istemiyorum demişdim. O ise buna izin vermem demişdi. İzin vernemişdi. Hala hayattaydım. Ama o tablo. Yangın aynı rüyamdaki gibiydi. Bunların hepsinin aynı olma ihtimali varmı. Şimdi değil Melodi derken ne demek istemişdi. Bunlar neden oluyordu. Ve en önemlisi bu çocuk benden ne istiyordu ve kimdi?

Bölüm sonu..