"ลาก่อนนะหมอนที่รักขอบคุณที่ให้นอนน้ำลายยืดใส่โดยไม่ว่าอะไร"
"ลาก่อนนะผ้าห่มที่รักที่คอยมอบความอบอุ่นให้โดยไม่แคร์สภาพอากาศ"
"ลาก่อนนะเตียงนอนที่รักที่ไม่ว่าจะนอนท่าไหนนอนตอนไหนก็ปวดหลังเสมอ"
"ลาก่อนห้องนอนที่รักห้องที่แสนจะกว้างขวางแต่เก็บกวาดเท่าไรก็ไม่สะอาดสักที"
เสียงของเด็กหนุ่มที่เพิ่งพ้นสภาพจากการเป็นนักเรียนชั้น ม.ปลายมาหลายเดือนดังขึ้นเพื่อร่ำลาสิ่งของที่อยู่ในห้องของตนเขาร่ำลาสิ่งของทุกชิ้นในห้องจนมาถึง....."ลาก่อนห้องน้ำที่รักห้องน้ำที่..."
"แฮซเสร็จหรือยังลูกทำอะไรอยู่เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก" เสียงของหญิงผู้เป็นแม่ดังขึ้นมันขัดกับบรรยากาศที่เขากับกำลังร่ำลาห้องนอนของตัวเอง
"เสร็จแล้วฮะ"
"เสร็จแล้วก็รีบๆลงไปนะเดี๋ยวแม่ไปรอที่รถนะ"
"คร้าบ" ชายหนุ่มตอบก่อนจะเดินหยิบเป้ใบโปรดที่วางอยู่กลางเตียงขึ้นมาสะพายก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
"นี่เช็คสภาพยัง" ทันทีที่คนเป็นลูกชายได้ยินเสียงของแม่แบบนั้นทำให้เขารีบหันไปมองผู้เป็นแม่ทันที
"เดี๋ยวแม่ เช็คสภาพอะไร"
"ก็.......ไม่ใช่สิแม่หมายถึงเช็คของน่ะ ของๆแกน่ะเรียบร้อยดีนะไม่ตกหล่นใช่มั้ย"
"ครับเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรตกหล่นเลยสักนิด"
"ไปอยู่ที่หอก็อย่าทำตัวเหลวไหลล่ะ" ผู้เป็นแม่พูดก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวของลูกชาย
"รู้แล้วครับ แม่พูดประโยคนี้ตั้งแต่ผมสอบติดแล้วนะ"
"ก็เป็นห่วงไงเลยพูดย้ำซ้ำๆจะได้จำ"
"ครับๆ"
"แม่คงส่งแกแค่นี้แหละ อย่าดื้ออย่าซนล่ะ ถึงแล้วโทรมาด้วยนะ"
YOU ARE READING
Roommate เพื่อนร่วมห้อง (end)
Fanfictionสวัสดีค่ะ เราแป้งนะ นี่เป็นฟิค Larry เรื่องยาวของเราเรื่องแรก ถ้าไม่ดี ไม่สนุก ก็ขอโทษด้วยนะจ้ะ 555 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เค้าเปิดทวิตแล้วเห็นพี่คนหนึ่งติดแท็กให้ฟิคเค้าในทวิตด้วยอ่ะ เขินมาก ขอบคุณพี่ @imnuttis มากนะคะ อาจจะอัพช้าไปบ้างแต่ขอบ...
