05:30 am
"เอ้าคู่รัก ชักช้าอยู่นั่นแหละ" เสียงของเลียมดังขึ้น หลังจากเห็น ลูอีกับแฮร์รี่ที่ค่อยๆประคับประคองกันลงมาจากบันไดของหอ
"นั่นสิพี่ทำอย่างกับ..." เซนพูดก่อนจะเว้นช่วงแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
"อะไรมึงไอแขก" ลูอีพูดก่อนจะแยกเขี้ยวใส่ เซน ส่วนแฮร์รี่นั้นก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากยืนหน้าแดง
"โอ้ยยย ขึ้นรถเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นภาระของอีหมีมัน..ทะเลกำลังรอร่างกายกูอยู่นะ" ไนออลที่ยึดเบาะหน้าข้างคนขับตะโกนขึ้น
"แล้วมึงอ่ะ..อิตุ๊ดไม่ไปนั่งกับน้องเขาหรอ" เลียมพูดก่อนพยักพเยิดไปทางเซน
"ไม่อ่ะ..กูงอนมันอยู่"
"งอนอะไรว่ะ"
"ช่างกูเหอะนะ มึงขับรถก็ขับไปไม่ต้องมายุ่งกับกู" ไนออลพูดก่อนจะเอียงหัวไปพิงกระจกรถ
"เอ้า อีนี่"
หลังจากทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว รถยนต์ขับเคลื่อนสี่ล้อขนาด6-7ที่นั่ง ก็เริ่มเคลื่อนล้อออกจากเขต มหาลัย
"ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า" ลูอีกระซิบเบาๆที่ข้างหูของแฮร์รี่
"ไม่แล้วพี่ มันดีขึ้นนิดหนึ่งแล้ว"
"ถ้านั่งไม่ไหวก็บอกได้นะ"
"อื้ม" แฮร์รี่ได้แต่พยักหน้า
เค้าว่าตัวไม่ต้องนั่งหรอก ตัวนอนเลยดีกว่า คืนนี้จะได้มีแรงอีก
"พี่ลู..พูดอะไร" แฮร์รี่หน้าแดงกร่ำก่อนจะทุบแขนลูอีไม่ยั่ง //มุ้งมิ้งเนอะ555//
คิดว่าแรงน้อยมากสินะพ่อแก้วตาของพี่ แต่ไม่เป็นไรเพื่อน้องแฮซพี่ยอมเจ็บ
-3 ชั่วโมงผ่านไป-
"โอ้ พัทยาเพื่อนรัก ฉันมาแล้วววว" ลูอีตะโกนพร้อมกับวิ่งลงทะเลไป ก่อนจะตะโกนกลับมาหาแฮร์รี่ "ที่ร้าาากกก ฝากเก็บกระเป๋าด้วยนะ"
YOU ARE READING
Roommate เพื่อนร่วมห้อง (end)
Fanfictionสวัสดีค่ะ เราแป้งนะ นี่เป็นฟิค Larry เรื่องยาวของเราเรื่องแรก ถ้าไม่ดี ไม่สนุก ก็ขอโทษด้วยนะจ้ะ 555 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ เค้าเปิดทวิตแล้วเห็นพี่คนหนึ่งติดแท็กให้ฟิคเค้าในทวิตด้วยอ่ะ เขินมาก ขอบคุณพี่ @imnuttis มากนะคะ อาจจะอัพช้าไปบ้างแต่ขอบ...
