Gönül Kahvesi|PorcayxReader

Bozgun

"Senin burada ne işin var?"

Ömer sessizliği bozdu.

"Asıl senin burada ne işin var?"

Y/N hayal kırıklığına uğramıştı.

Ömer ise şaşkınlığını gizlemeye çalışmadı.

Emre gerici havayı bastırmak için sordu.

"İkinizin yakın arkadaş olduğunu sanıyordum.Sorun nedir?"

Hürkan onayladı.

"Evet,sorun nedir?"

Kaan çocuklara kaş göz yapmaya çalışıyordu.Ama herkes odanın ortasında ayağa kalkmış Ömer'e ve zaten ayakta duran Y/N'ye bakıyordu.Aralarında 1 metreden az mesafe vardı.

"Burada işim vardı."

Ömer'in böyle söylemesi üzerine herkes Kaan'a baktı.

Kaan başını olumsuzca salladı.Elini boğazına götürerek hızla savurdu ve fısıldadı.

"bittik biz."

Y/N arkadaşına ilk defa inanmıyordu.

"Yalan söylüyorsun."

Kesik bir nefes alıp sözünü bitirdi.

"Bıyığını ısırıyorsun."

Y/N eliyle Ömer'in dudağını gösterdi.

"Özür dilerim Y/N.."
"İyi bir dönemden geçmiyorum."

Y/N sinirle bağırdı.

"BEN NE DİYE ARKADAŞINIM APTAL."

Kaan söze girdi.

"Bakın bunu sonra aranızda çözersiniz.Y/N ekiple tanış."

Y/N o kadar şaşkındı ki bütün tartışmayı merakla dinleyen ekibi fark etmedi.Kafasını onlara çevirdi.

"Pardon kusura bakmayın lütfen."

"Ben Y/N"

Y/N bütün ekiple tanışmıştı.

Ama Ömer ile arasında ki soğukluk devam ediyordu.

Y/N kendisini kötü hissettiği için arkadaşıyla konuşmaya gitti.Balkonda uykusuzluktan gözlerinin altı çökmüş olan Ömer'in yanına yanaştı.

"Özür dilerim ama hakettin."

"Biliyorum,gerçekten çok özür dilerim."

"Neden?"

"Anlamadım?"

"Neden yalan söyledin?"

Ömer'in gülen yüzü solmuştu.

"Şu sıralar kafam karışık o yüzden."

Derin nefes aldı.

"Yemin ederim."

'Tamam sana güveniyorum."

Y/N ve Ömer güldü.

"Ömer?"

"Efendim?"

"Bunun ne anlama geldiğini biliyorsun değil mi?"

Ömer bir kahkaha patlattı.

"Unutur muyum hiç."

-------------------------------------

Y/N

Ömer ile aramızda olan bir muhabbet vardı.

Aramızda yaşadığımız tartışmalarda hangimiz haksızsa karşısındakine kahve ısmarlayıp gönlünü alıyor.

Bu Ömer ve benim olayım.

Neyse şuan da bulunduğumuz durum içimi acıtıyor.

Hava karardı ama ortalık hâlâ sessizdi.

Ne ben konuşuyorum ne Ömer.

Gerici tansiyon sinirimi bozmaya başlamıştı.

Sabahtan beri balkondan içeri girmeyen Ömer'in yanına gittim.

Y/N:selam.

Ömer:selam.

Yine sustuk.

Ömer artık konuş lütfen.

"Kahve sözünü şuan gerçekleştirebilir miyim?"

Şahsen bunu söylemesini beklemiyordum.

"Gecenin 3'ünde mi?"

"Neden olmasın."

Ömer benimle dalga mı geçiyorsun amk.

"Benden mi kaçıyorsun?"

Ömer bunu dememin üstüne oturduğu yerden kalkıp aşağı doğru konuştu.

"Yarın işim var eve gideceğim."

Yine başladık.