Gönül Kahvesi|PorcayxReader

Şiir/FİNAL

Sena ile Hürkan'nın yolunu tuttuk.Heyecandan gebermek üzereyim.

"Tamam geldik."

Sena'nın sesi beni düşüncelerimden uyandırdı.

"Geldik mi?"

Kafamı kaldırdığımda Hürkan'nın binasının önünde durduğumuzu gördüm.Birkaç adım geriye doğru gittim ki Sena omuzlarımdan tutup beni ileri attı.

"Sakın kaçayım deme."

"Ben istemiyorum ayaklarım istiyor."

"Tabii canım."

Siktir ya.
Ya her şeyin sonunu getirecektim ya da her şeyin başlangıcı olacaktım.

"Tamam senin söylemene gerek kalmadı."

Sena bir anda koşmaya başladı.

"Ne-"

Sözümü kalın sesi olan biri kesti.
Ömer.

"Merhaba."

"Sana da."

"Şehir dışında olmadığımı biliyordun."

"Ben seninle ilgili her şeyi bilirim."

Sırıttı.

Ömer,durum daha da garipleşmeden direkt konuya girdi.

"Y/N,sen benim bu zamana kadar yakın arkadaşım,dostum,sırdaşım ve en önemlisi her şeyim oldun.Şu zamanlarda garip davrandığımı biliyorum ama sen de nedenini biliyorsun."

Biraz durdu ve bana baktı.Benden cevap mı bekliyordu?

Sustum,zaten onu görmenin şokundan daha çıkamamıştım.

"Değil mi?"

Teyit etmemi istiyordu,bu çocuk her zaman böyleydi.

Bu düşüncenin ne kadar tatlı olduğunu düşünürken gülümsememi tutamadım ve farkında değildim.

"Neye gülümsüyorsun."

Ömer de gülümsüyordu.

"Ha?"

Of,onu dinlemediğini sanacak.

"Ha şey beni dinlemiyorsan gideyim."

"Evet."
"Evet nedenini biliyorum."

Söyledim.
Artık geri dönüşü yok.

"Eee peki-"

Ömer'in daha fazla bok gibi hissetmesine dayanamadım.Bu öpücük benim de içimi rahatlatacak.

Ömer'in kafasını tutup kendime çektim.

"Ben de seni sevi-"

Hissettiğim baskıyla Ömer'in benden önce davrandığını anladım.

Kendimi geri çekip gülmeye başladım fakat yüzümü kapattığım için güldüğüm belli olmuyordu.

"Özür dilerim Y/N.İstemediğin bir şey mi yaptım,çok çok özür dilerim.Lütfen ağlama cidden bir daha görüşmeyiz ama lütfen bana kızma lütfen."

Gülmekten konuşamadığı için bir sessizlik oldu.

"Sen gülüyor musun?"

"EVET AMK."

Gülmeye devam ettim.

"Ödümü kopardın aptal."

"Telafi edilir."

Ömer'in yüzündü korku dolu bakışlar yerine çapkın bakışlar gelince ne dediğimi anladım.

"Seni fesat."

"Sen dedin."

Onu tekrar öptüm.

"Sakallarını bi ara kes."

"Onları sevdiğini sanıyordum."

"Hayır."

"Peki,peki."

İkimizde gülüşüyorduk.

Yukarı baktığımda Kaan elinde kovayla bize bakıyordu.

"BİTTİ Mİ?"

Yukarı bakıp konuştum.

"BİTTİ BİTTİ DE NİYE BAĞIRIYOSU-"

Sözümü bitiremeden ıslandık.

"YA MAL MISIN KAAN."

"ÜSTÜME ALINIYORUM AMA."

"SANA SÖYLEDİM ZATEN SALAK."

"OF NİYE BAĞIRIYOSUN KIRILDIM."

Sakince aklımda iki dakika da yazdığım şiiri Kaan'a okudum.

"Salaklarla bir oldum yine,
Ama kavuştum Ömer'ime.
KAÇMA BİR YERE ORDAN,
SİKİCEM SENİ KAAN."