My Sadist Boyfriend

MSB: Chapter 1

What a dream! Ano ba yan! Kung ano-ano na pumapasok sa utak ko. Hayan! Basang -basa nanaman ang ano ko. Ang lakas ko talaga maka wet dreams. Epekto na din siguro to ng kalibugan ng boyfriend ko.

Oo, nakikipag-sex na ako pero syempre sa boyfriend ko lang. Actually katatapos lang namin kagabi, pero kahit ganun hindi ko naman kaya at ginagawa ang magsarili.

Like duh? Upo? Ang laki kaya non, hindi naman kasya yun sa keps ko no. Kahit halos araw-araw kami nagsesex ng boyfriend ko at malaki yung ano niya, hindi naman luluwag ng ganun yung akin.

My pussy perfectly fits to my boyfriends huge buddy only.

Naaalala ko nanaman tuloy yung panaginip ko. Sobrang wild ko dun! Anyway, wild naman talaga ako.. sa kama nga lang at kapag kasama ko ang boyfriend ko.

Erase na nga lang yung bad dream na yun. 'Hep, hep. Bad dream nga ba talaga, Kara? Jusku! Sarap na sarap ka nga dun.' Letse talaga tong konsensya na ito. Sumisingit nanaman. Oo na heaven dream na! Chos.

Anyway highway, ako nga pala si Kara Montereal, mukhang tahimik at maamo ang outside appearance pero madaldal din naman kapag kasama ang mga kaibigan, at dakilang seductress kapag dating sa alam niyo na. Haha. And I'm so inlove with this man beside me, my love, my everything Adam Villamor.

Mahimbing siyang natutulog sa tabi ko. Ang amo talaga ng mukha niya pag tulog, napakalayo kapag gising siya. Napatitig tuloy ako sa labi niyang may piercings sa gilid. Dati asar na asar ako sa mga lalaking may mga hikaw at tattoo pero simula nang makilala ko si Adam, nagbago ang pananaw ko sa bagay na yun pati na ang buong pananaw ko sa buhay.

Napaka-perfect talaga ng mukha niya. Ang tangos ng ilong, yung mga mapupulang labi niya na alam mong malikot at may kakaibang talento. Ang brown eyes niya na yumayanig sa pagkatao ko kapag nagsimula na siyang tumitig sakin. Bonus nalang ang kanyang pulidong muscle at abs. Syempre super grand prize ang nagmamalaki niyang sandata.

Ang sarap niya tuloy halikan lalo na ngayong tulog siya. Hay! Bumeberde nanaman utak ko.

Habang pinagmamasdan ko ang kanyang mukha ay bumalik ang alaala noong una kaming nagkakilala.

Hindi ko nga alam kung bakit ako ang nagustuhan niya. Simple lang naman kasi akong tao, napakalayo sa mga babaeng naglalaway at umaaligid sakanya. Parehas kaming college, 1st year palang ako noon habang siya ay 2nd year na.

Freshmen night noon, the usual na party party.

Nakaupo ako sa isang tabi. Walang pumapansin sakin, hindi din naman kasi ako kapansin-pansin at wala pa akong kaibigan dito sa department namin.

Nagpunta lang ako dito para magliwaliw. Wala kasi akong magawa at wala naman akong kasama sa apartmemt. Napaka-fashionista ng mga tao dito feeling ko tuloy hindi ako belong.

Ewan ko ba kung anong pag-iisip meron ako ngayon. Hindi ko kasi mapigilan ang uminom nang uminom. Samantalang hindi naman ako ganito dati, umiimom lang ako kapag may mga okasyon tapos hindi din ganun kadami.

Medyo umiikot na tuloy ang paningin ko.

Nabalik nalang ako sa reyalidad ng may magsalita sa stage.

"Please welcome The Sirens!"

Kahit papikit-pikit na ang mata ko ay pinilit ko paring manuod.

Ewan ko kung namamalikmata lang ako, titig na titig kasi sakin yung bokalista. Imposible namang sa likod ko o sa tabi ko siya nakatingin, wala naman akong kasama.