Ve ekledi..
"Beni karanlığının içine çekiyorsun."
Min Sun duyduğu cümle karşısında öylece kaldı. İki senedir biraz olsun Chan'la nefes almışken şimdi niye böyle olmuştu ?
Sadece sustu, susuyor gözükse de içinde fırtınalar kopuyordu. Onu asıl üzen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝Özlemek bu dokunmakla geçmiyor..❞
✿
Gözlerini yavaştan açan Minsun karşısında Chan'ı görmesiyle tebessüm etti. Onu o kadar çok özlemişti ki dün gece babasını görmesinin korkusunu bile unutmuştu. Ona olan kırgınlığı bir köşeye bırakıp huzurla uyumayı tercih etmişti. Ama tek seferlik yapmıştı bunu. Chan'la bir daha olamayacağını o da biliyordu aynı Chan gibi. Parmağını yanağında gezdirdi narince. Her bir detayına aşık olduğu adamdı.
Bir daha olamayışlarına gözleri doldu. Akan bir damla yaşını sildi. Onu uyandırmamaya çalışarak kıyafetlerini ve çantasını alarak odadan çıktı. Üstünü çabucak giyindikten sonra çıkardığı kıyafetleri katladı. Çantasından çıkardığı post-it ve kalemle bir şeyler yazmaya başladı.
"Teşekkür ederim, her şey için."
Katladığı kıyafetlerin üstüne koyup sessizce çıktı evden.
Çantasından telefonunu çıkarıp saate baktı. Buradan direkt tavukçuya geçmesi gerektiğini fark etti. Jisung'dan da birkaç cevapsız arama vardı. Numarasını tuşlayıp telefonu kulağına götürdü.
"Alo Jisung."
"Minsun sabahtandır neden açmıyorsun ?"
"Kusura bakma ya sessizde kalmış."
"Birlikte gidelim diye aramıştım neyse tavukçuda görüşürüz o zaman."
"Tamamdır görüşürüz."
Minsun adımlarını hızlandırıp otobüse doğru yol aldı. Her an babası karşısına çıkacakmış gibi hissediyordu. Adımlarıyla dönüp dönüp arkaya bakmaları birleşiyordu. Bu korkuyla yine tek başına cebelleşiyordu.
Okul için kurduğu alarmıyla kalkan Chan yanında Minsun'u göremeyince panikledi.
"Minsun nerdesin ?"
Hızlı adımlarla içeriye geçince dün Minsun'a verdiği kıyafetlerini gördü. Üstündeki kağıdı da tabi. Notu okuduktan sonra yerine koydu. Biraz da olsa belki araları düzelir diye geçirmişti içinden dün gece.
Mırıldandı keni kendine.
"Zaten ne sandın ki onca şeye rağmen bir gecede her şeyi unutacağını mı ?"
Kafasını iki yana sallayıp hazırlanmak için odasına döndü.
--
"Hu hu dünyadan Bang Chan'a !"
Felix bir kaç kere seslense de Chan onu duymamıştı. Elini salladı gözünün önünde.
Chan kendine gelip Felix'e baktı.
"He efendim ?"
"Kardeşim nerelere daldın öyle ?"
Saçlarını karıştırıp ofladı Chan.
"Anlattım ya hani sana dünü. Babası tekrardan karşısına çıkıp ona zarar verirse diye korkuyorum."
