Βρισκόμουν στο σχολείο, στον διάδρομο για την αίθουσα βιολογίας συγκεκριμένα, μαζί με την Χάνα και το κουδούνι είχε ήδη χτυπήσει. Ήταν τέταρτη ώρα και δεν είχαμε αναφέρει τίποτα για τα γεγονότα του πάρτι. Και όσο και αν δεν ήθελα να της πω για τα δικά μου, άλλο τόσο ήθελα να μάθω για τα δικά της. Και εκείνη ντρεποταν. Για αυτό δεν μου είχε πει τίποτα ακόμη.
« Ο Νικ!» Της ξέφυγε
όταν άνοιξε την οθόνη του κινητού της και πρόσεξε ένα μήνυμα.
« Δεν μου είπες τι έγινε προχθές το βράδυ!» Παρατήρησα και θυμήθηκα ξανά πως ούτε εγώ είχα αναφέρει τίποτα. Είδα το προσωπο της να κοκκινίζει.
« Α, σωστά.» Μονολογησε και έβαλε το κινητό της στην τσέπη της με το ίδιο χαζο χαμόγελο. « Λοιπόν, γνώρισα τον Νικ. Με πλησίασε όταν εσύ έφυγες...»
Την διέκοψα. « Αυτά τα ξέρω ήδη. Πες μου κάτι άλλο.» Παραδέχτηκα και είδα την περιέργεια της να την λούζει.
« Στάσου, πως...» δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την πρόταση. Δεν ήθελα να της πω για τον Άρον αυτή τη στιγμή, τόσο απότομα, οπότε αποφάσισα να αλλάξω λιγάκι τα γεγονότα.
« Ιθαν.» Ξεστομισα και προσπάθησε να απαντήσει, όμως δεν την άφησα.
« Θα σου εξηγήσω μετά.» Της έδωσα κίνητρο να συνεχίσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να βάλει τα γεγονότα σε μια σειρά.
«Ωραία λοιπόν. Χορευαμε για πολλή ώρα και μετά αποφασίσαμε να πάμε να πιούμε κάτι. Περίμενα να σε βρω εκεί και αυτός ήταν ένας παραπάνω λόγος που δέχτηκα. Ξέρω πως φερθηκα ανώριμα και πως έπρεπε να είμαι λίγο πιο λογική.» Παραδέχτηκε, αν και πότε δεν της το ζήτησα. Αυτό εννοώ πως η Χάνα είναι πολύ αντικειμενική. Τίναξε τα μαλλιά της πίσω και ύστερα συνέχισε.
« Ήπιαμε ένα ποτό, το ένα έγιναν δύο και τα δύο πέντε....» Εξήγησε χωρις να είναι ιδιαίτερα περιφανη για τον εαυτό της.
«Το πρόβλημα όμως είναι πως μετά από αυτά δεν θυμάμαι τίποτα.» Συνέχισε φανερά προβληματισμενη. « Ούτε πως γυρίσαμε σπίτι ή κάτι τέτοιο. Ξύπνησα και μου ειχε στείλει μήνυμα, πράγμα που σημαίνει πως του εδωσα τον αριθμό μου.» Εξήγησε και στον τόνο της φωνής της υπήρχε μια μίξη χαράς και τυψεων. Ήθελα να της πω πως το χθεσινό δεν ήταν καν τόσο τραγικό όσο εκείνη θεωρούσε, πως όλα είναι καλά και πως δεν χρειάζεται να πνίγει τον εαυτό της στην πλημμύρα που μόνη της δημιουργεί. « Πόσο χάλια ήμουν ;»
Δεν θυμόταν τίποτα, ούτε τον καβγά που είχαμε, ούτε την αναστάτωση που επικρατούσε. Δεν μπορούσα να της το κάνω χειρότερο.
VOUS LISEZ
A DEAL WITH MY NEIGHBOR
FanfictionΔύο διαφορετικά άτομα. Μια συμφωνία. Ο Άρον Μπλέικ και η Ιζαμπελα Στόουν είναι τα δύο άκρα στην καθημερινότητα τους. Εκείνος είναι το κλασικό πλούσιο και δημοφιλές παιδί του σχολείου. Τέλεια ζωή, άπειροι φίλοι, αρχηγός της ομάδας χόκεϊ. Έχει ένα σίγ...
