İLLET

~4~

O kadar çok bağırıyordum ve kurtulmaya çalışıyordum ki bağırmaktan sesim kısılmıştı. Çırpınmaktan yorulmuştum ama daha fazla çırpınıp bunların elinden kurtulmak istiyordum ama olmuyordu.

Bir an da aklıma belimde duran agha geldi hiç düşünmeden çıkarıp Rüzgar denilen kişinin  omzuna sapladım. Can havliyle beni fırlattığında meltem denilen kız beni sertçe tuttu ve "Sen sabit duramıyor musun" diye tısladı.

Rüzgar'sa benim onun omzuna sapladığım aghayı tutup çıkardı .Leyla direk onu yanına koştu ve "İyi misin " dedi. Rüzgar "Evet " dedi ve bakışları hızlıca bana döndü o kadar sert bakıyordu ki korkmaya başlamıştım. 

Sonra Meltem'e dönüp "Üstünde başka bunlardan var mı ara " dedi ve Meltem hızlıca aramaya başladı bana bu şekilde dokunulmasından rahatsız  olmuştum ama o kadar sert tutuluyordum ki hareket dahi edemiyordum.

Sonunda Meltem " yok" dedi ve tekrardan ilerlemeye başladık. Aklıma halam geldi onu öldüren bunlardan biriydi ama burada yoktu Rüzgar yanındaysa onun grubunda olması gerekmiyor muydu.

Sonunda oldukça büyük ve modern bir eve geldik. İçeri girdiğimizde başka kimse yoktu ne bir dakika Mert daha fazlalar demişti . O zaman diğerleri neredeydi.

Herkes içeri girdiğinde oturma odasına ilerledik. Hepsi oturdu Meltem de sertçe beni yanındaki koltuğa bıraktı. Kollarımdan o kadar sıkı tutmuştu ki morardığına emindim. Bir anda adını unuttuğum o erkek " Cidden artık yokmuş gibi mi davranacağız" dedi Rüzgara doğru Rüzgar " Ne zaman sözümüzü tuttuğumuzu gördün" dedi dudaklarına eğlenceli bir gülüş yerleştirdi.

Bir ada ağzımda " Benden ne istiyor sunuz?" çıktı ağlamak üzereydim korkudan titriyordum ama direnmeye çalışıyordum.

Leyla sakin bir sesle" Hey sakin ol sana hiç bir şey yapmayacağız " Onlara güvenmiyordum ama eğer öyleyse benden ne istiyorlardı. " Sana neden güveniyim " diye bağırdım.

Rüzgar " Bu kız artık sabrımı taşırıyor onu odaya kilitleyelim" dedi Leyla hemen karşı çıkarak " Görmüyor musun kız zaten korkuyor bu onu daha da korkutur bu kadar vicdansız olma " dedi

Rüzgar alaycı bir şekilde gülüp "Benim sorunum değil Leyla onu odana kilitle hemen " diye bağırdı. Leyla oturduğu yerden kalkıp " Hayır onu odama kilitlemeyeceğim bu kadar vicdansız değilim sende değilsin kendine gel sen ne ara böyle oldun kızın hiç bir suçu yok "

Rüzgar "Yeter!" diye bağırdı ve gözden kayboldu. Leyla bana dönüp " Sakin ol korkma benimle gel " dedi ve elimi acıtmadan tutarak merdivenlere yöneldi ve yukarı çıkmaya başladık.

Bir odanın önünde durduk ve içeri girince içerden kapıyı kilitledi. İkimizde içerde öylece duruyorduk tek ses benim derin nefes sesimdi. Leyla yatağa oturdu ve bana bakıp" Gelsene " dedi. Yavaşça ve korkak adımlarla yanına ilerleyip oturdum.

"Bana napıcaksınız" dedim sesim titrek çıkmıştı. "Sana yemin ederim ki hiç bir şey gerçekten inan bana" 

"Diyelim ki sana inandım o zaman söyle neden buradayım niye beni istediniz bana zarar vermiyecekseniz neden buradayım" diye bağırmamla .Leyla aniden kulaklarını tıkadı." Gerçekten beni dinlemiyor musun " diye bağırdım bu sefer yüzü iyice buruştu ve zorda olsa " Lütfen sus bağırma " diye bağırdı sustum ve kapı vurma sesleri odayı doldurdu.

"Kulaklarımı patlatmana şu kadar kalmıştı" dedi eliyle işaret ederek " Lütfen bağırma" dedi ve kapı kilidini açtı bütün grup kapının önündeydi hepsinin yüzü buruşmuştu.

Rüzgar öne çıkıp beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Leyla arkasından bağırdı ama can acısından ne dediğini duyamadım o kadar sıkı tutuyordu ki ağlamaya başlamıştım. Bir anda Leyla ve adını unuttuğum çocuk yanımızda bitti.