İLLET

~5~

Medya:Hayal

Öncelikle selam bu bölüm biraz geç geldiği için üzgünüm yazmaya bir türlü vakit bulamadım :) neyse uzatmayalım zaten baya beklettim bölüme geçelim

Keyifli okumalar

---

Yavaş yavaş gözlerimi açtığımda yine o aynı beyaz tavanı gördüm. Hastanedeydim. Bir şeyler konuşuluyordu ama net değildi.

Bir süre sonra neler konuşulduğunu azda olsa duymaya başladım.

"Bu tam olarak nasıl oldu" sanrım bunu soran kişi doktordu. "Onu sokakta bulduk inanın bizde bilmiyoruz." 

Ne cidden uydurdukları yalan bu muydu ciddi misiniz. Birden kapı çarpma sesi duyuldu sanırım ikisi de gitmişti . yavaş yavaş gözlerimi açmaya çalıştım. Ve karşımda gördüğüm şeyle aniden çığlık attım. 

Bir anda odanın içine hemşireler girdi. ve o yok oldu b-babam onu görmüştüm bana bakıyordu. bu beynimin bir oyunumuydu yoksa gerçekten burdamıydı.

hemşire bana bakarak " iyi misin uyanmışsın " diye sordu . kafamı zorla da olsa olumlu anlamında salladım." Ne zaman burdan çıkabilirim " burdan bir an önce çıkmak istiyordum onlar gelmeden kaçmak istiyordum.

"Kafana büyük bir darbe alarak çok kan kaybetmişsin bir gece burada kal gözetim altında tutalım" dedi. hayır bunu istemiyordum bir an önce onlar gelemeden çıkmak istiyordum.

 Hemşire odadan çıkar çıkmaz onlar geldi. Leyla hemen yatağa oturup " İyi misin alerjin olduğunu neden söylemedin " güldüm "Neden söyliyim bu kadar şey yaptıktan sonra ya yumurtaya alerjisi varmış bari onu vermeyelim mi diyecektiniz "dedim özellikle Rüzgara bakarak.

Rüzgar kapıyı sertçe vurup odadan çıktı. Neydi bu tavırlar sanki ben ona yapmışım gibi bunları ama bana bütün bu acıları çektirenlerden tek tek intikamımı alıcaktım .

"Çıkar mısınız" dedim hepsini yüzüne tek tek bakarak onlar odadan çıkar çıkmaz koluma takılı olan serumu ve bana verilen kanı gördüm. Kolumdan sertçe çıkardım biraz canım acımıştı ama sorun değildi. hızlıca ayağa kalktım ve pencereye yönelip dışarı baktım.

3. kattaydık ama sorun değildi dikkatli olursam rahatça aşağı inebilirdim. pencerenin mermerine ayağımı basarak bütün vücudumu dışarı çıkarttım yavaş ve dikkatlice bi alt kattaki mermere bastım şansıma perdeler kapalıydı ve beni içerideki kişi göremiyordu.

Aşağıya baktım çokta yukarda değildim atlarsam hiç bir şey olmazdı. Düşünmeden hızlıca aşağı atladım ve ayağım yere değdiği anda rahatladım. ve oradan hızlıca uzaklaşmaya başladım nihayet hastaneden çıktığımda kendime geldim .

Doğruca evime koşmaya başladım. Arada tökezlesem de durmadım. Şimdiye kadar orada olmadığımı fark etmişlerdir . Evime ulaştığımda direk içeri girdim ve kapıyı kilitledim.

Bir daha o yere hayatta gitmezdim. Aynıları tekrar yaşayamazdım. Bir anda aklıma o kutu geldi tamamen unutmuştum.

Hızlıca halamın odasına yöneldim ve yatakta duran o kutuyu gördüm. ama bir fark vardı günlük yoktu..

Belki bir yere koymuşumdur diye her yeri aradım ama yok.

Biri almıştı...

Düşün Hayal düşün kim almış olabilir neden almış olabilir. Yerde bir fotoğraf fark ettim, bu babamla zorla çekilmiş o fotoğraftı.

Babam...Babam aldı...

Beni takip ediyordu bunca zaman ve bu kutuyu bulduğumu biliyordu. Ama neden benden ne istiyordu. Hızlıca kutudan bir mektup daha aldım ve açıp okumaya başladım

Tekrardan merhaba küçük kardeşim;

Eminim ki beni çok özlemişsindir bende seni çok özledim merak etme mektubunda bu kadar sert konuşmana gerek yoktu.Ayrıca biricik kızımı da çok özledim.

Merak etme tekrardan buluşucağız bir diğer mektubumu bekle ayrıca sorduğun soruyada cevap veriyim belki evet belki hayır belli olmaz...

Okuduklarım karşısında şok olmuştum babam buraya geliyordu belki de gelmişti ve ben onu görmüştüm.

Aniden kolum tutuldu ve arkamı döner dönmez bunu yapanın Rüzgar olduğunu gördüm."Neden kaçtın" dedi ters bir bakış attım" Düşünelim bakalım acaba neden o iğrenç yere bir daha girmemek için olabilir sizin yüzünüzü bir daha görmemek için olabilir sen ne dersin neden kaçtım" dedim

O sırada gözleri elimdeki mektuba ve kutuya döndü " Onlar ne " dedi bense kaşlarımı çattım  ve " Seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum" dedim. ve arkamı dönüp gitmeye başladım.

"Bizimle gelmen gerek"

"Nedenmiş o "

"Güvenliğin için"

dediğinde hızla arkamı döndüm ve yüzlerimiz artık çok yakındı güldüm." Güvenliğim için mi yoksa "güvenliğim"için yine beni o yere mi kapatıcaksın" dedim . Tam dönerken kolumu tuttu " Öyle olması gerekti üzgünüm gerçekten" dedi ve beni bir anda kucağına aldı çırpınmaya çalıssam da çok güçlüydü ve ben çırpıdıkça daha sıkı tutuyordu.

güldü"Bu sefer nasıl kaçıcaksın prenses" dedi ve bağırmaya çalıstığım için eliyle ağzımı kapatıyordu ve beni o arabaya bindirdi. Şoför koltuğunda Berk vardı.

Sonra bir telefon sesi duyuldu bu Rüzgarın'dı açtı ve şok olmuştu "Berk Meltem onların elinde onu kaçırmışlar" dedi " kim " dedim aniden "Mert..." dedi 

***

Evet biraz kısa bir bölüm oldu diğer bölümlerde baya yazım yanlışı yapmışım hepsini düzelticem ve artık karakterleri yavaş yavaş tanıtıcam

görüşürüzz 

vote ve yorum atmayı unutmayın