Finding Us

{26}-Σαν Πολλές Δεν Είναι;

«Ρε συ ξέρεις τι έμαθα;»με ρωτάει η Αλεξία λυπημένη και την κοιτάω«Πέθανε ο μπαμπάς του Θάνου»ξεστομίζει και το στόμα μου ανοίγει ελάχιστα.

«Πλάκα μου κάνεις!»αναφωνώ και νιώθω την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια. Ο κύριος Ανδρέας ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Είχε τόση καλοσύνη μέσα του, την οποία μετέδωσε και στον γιο του και εκείνος την εξέφραζε σε εμένα.

«Μου το είπε ο Σωτήρης, ανακοπή»μουρμούριζει και κατεβάζω ελεχιστα το κεφάλι μου. Ο Θάνος του είχε τρελή αδυναμία. Ήταν ο ήρωας του, όπως τον χαρακτήριζε, και ήθελε πολύ να μοιάσει σε εκείνον

«Θα του στείλω ένα μήνυμα»ψιθυρίζω και πιάνω το κινητό στα χέρια μου. Μπαίνω στην συνομιλία μας στο instagram παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

sophieptr

Θάνο μου, συλλυπητήρια. Μόλις το έμαθα από την Αλεξία και πραγματικά στεναχωρήθηκα πολύ. Ήταν υπέροχος άνθρωπος, ζωή σε εσάς.

«Γιατί είστε έτσι; Τι έγινε;»ρωτάει ο Φίλιππος ενώ έρχεται στο σαλόνι τρώγοντας ένα γιαουρτάκι.

«Πέθανε ο μπαμπάς ενός φίλου μας»αναφωνεί η Αλεξία με βαριά καρδιά.

«Φίλος;»ρωτάει περίεργα και με κοιτάει στιγμιαία. Τις πιο άκυρες στιγμές διαλέγει για να ζηλέψει αυτός ο άνθρωπος και πραγματικά αυτή την στιγμή δεν έχω καθόλου όρεξη.

«Ναι ο Θάνος»απαντώ αδιάφορα παίζοντας με το τηλεκοντρόλ αλλά νιώθω το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου.

«Αυτός δεν είναι που έκανες κάτι τον Απρίλιο και τον ανέβαζες στα story;»με ρωτάει πιο έντονα και αφήνει απότομα το κυπελάκι με το γιαούρτι στο τραπέζι.

Γνέφω καταφατικά.

«Τι έγινε Σοφάκι, είχαμε γνωρίσει και τα πεθερικά;»ρωτάει ειρωνικά και τον αγριοκοιτάζω. Άμα έχει πρόβλημα ο άνθρωπος φαίνεται!

«Φίλιππε ντροπή!»τον μαλώνει η Αλεξία αλλά εκείνος δεν παίρνει τα μάτια του από πάνω μου. Δεν μιλάω γιατί αν μιλήσω θα τσακωθούμε και αυτή την στιγμή είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω αυτή την στιγμή.

Και το μόνο που κάνει στην συνέχεια είναι...είναι να σηκωθεί και να φύγει αρπάζοντας το κυπελάκι.

«Μήπως να πήγαινες να μιλούσατε;»προτείνει η κολλητή μου αλλά γνέφω αρνητικά.

«Αφού θα τσακωθούμε πάλι, άσε να περάσει λίγη ώρα»της απαντώ παίζοντας νευρικά με τα δάχτυλα μου. Το μυαλό μου αυτή την στιγμή είναι στον Θάνο και το πως νιώθει. Ξέρω πως είναι αυτός ο πόνος, η απώλεια. Την έχω ζήσει με την μαμά μου και πραγματικά θέλει τεράστια υπομονή για να το ξεπεράσεις.

Θες να μείνεις μόνος, μακριά από όλους και όλα. Μπορεί να κλάψεις, μπορεί και όχι. Ο ψυχικός πόνος δεν φανερώνεται πάντα.

[...]

«Γεια σας»χαιρετάω τα παιδιά όταν φτάνουμε στο τραπέζι που είχαν κλείσει για φαγητό.

Κάθομαι δίπλα στο Φίλιππος, ο οποίος κοιτάζει σκεπτικός το κενό. Βγάζω το τσαντάκι μου και το κρεμάω στην καρέκλα που κάθομαι.

Σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά, τώρα ήρθαμε σε ένα εστιατόριο, όχι σε ταβέρνα.

Καλά εγώ δεν είχα και ιδιαίτερο πρόβλημα, φαΐ να έχει και όλα καλά θα είναι. Η Αλεξία με κοιτάει επίμονα κάνοντας μου διάφορα νόημα ενώ βλέπει τον κατάλογο με τα φαγητά που της έδωσε ο Κωστής.

«Τι θα πάρεις εσύ;»ρωτάω χαμηλόφωνα τον Φίλιππο μιας και αυτά που διαβάζω εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τι είναι.

Πολύ περίεργα ονόματα.

«Εγώ κανονικά θα έτρωγα ένα πιτόγυρο τώρα αλλά έχε χάρη που έπρεπε να έρθουμε»μου λέει στον ίδιο τόνο φωνής και χασκογελάμε. «Άντε, αυτό θα πάρω. Λογικά φιλέτο κοτόπουλο θα είναι»μου απαντά δείχνοντας μου ένα νούμερο στο μενού.

«Ωραία, θα πάρεις ένα και για μένα»του λέω με ένα αχνό χαμόγελο και γνέφει καταφατικά.

«Ξέρεις...θα ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη για το μεσημέρι. Μαλακία μου που μίλησα έτσι απλά...ήμουν πολύ σκατά εκείνη την περίοδο που βγαίνατε και δεν αντέδρασα πολύ καλά. Συγγνώμη Σοφάκι»μου λέει στην συνέχεια αγνοώντας τα παιδιά που απλά είχαν κάτσει και μας παρακολουθούσαν με προσοχή.

«Είσαι βλάκας Φιλιππάκο, το ξέρεις;»τον ρωτάω αλαζονικά και εκείνος με φιλάει πεταχτά πειράζοντας μου τα μαλλιά. Αν ήταν άλλος, θα τον είχα σκοτώσει που ακούμπησε τα μαλλιά μου αλλά στην περίπτωση του δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

«Αυτό ήταν πολύ γλυκό, θα κλάψω»μας κοροιδεύει ο Στράτος γελώντας και σκουπίζει τα ψεύτικα δάκρυα του.

«Εσύ μαλάκα να πας στις τρεις Γαλλίδες που έχεις βρει και άσε εμάς»αναφωνεί ο Φίλιππος κάνοντας του ένα κωλοδάχτυλο και ο άλλος ζαρώνει σαν μικρό παιδί τα χείλη του.

«Με έχουν κουράσει! Ξέρεις τι είναι να έχεις και τις τρεις ταυτόχρονα στο κρεβάτι σου;Πολύ κουραστικό!»γκρινιάζει και γουρλώνω ελάχιστα τα μάτια μου ακούγοντας της ερωτικές του στιγμές.

Τρεις; Μωρέ μπράβο!
«Έρχονται και άλλες, άσε καμία και για μένα»του λέει ο Μιχάλης και μου έρχεται να κάνω ένα face-palm.

«Βλέπεις;Εγώ είμαι σοβαρό παιδάκι, δεν κάνω τέτοια»ψιθυρίζει ο Φίλιππος στο αυτί μου, δαγκώνοντας τον λοβό μου.

«Και καλά θα κάνεις να είσαι για το δικό σου καλό»του λέω με το γνωστό σατανικό μου χαμόγελο και χασκογελάει.

-oliaaaa