All along ang alam mo lang sa sarili mo best friend mo siya. Not knowing that for years, he's been waiting for you to remember him as your husband
Paano mo masasabing... tama lahat ng naiisip mo tungkol sa isang tao? Na kilalang kilala mo na siya? S...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Lisa's PoV
"Oh asan na si Cholo?" Tanong saken ni papa
"Papunta na daw po pa."
"Sabihin mo pumunta ng office ko pagdating ha?"
"Bakit po pa?"
"Basta"
"Okay?"
Minsan talaga naiinggit na lang ako kay Cholo ehh. Mas close pa siya sa parents ko ngayon kesa saken 🙄
Though hindi naman nagbabago pakikitungo saken ng parents ko pero alam niyo yung parang anak na rin nila si Cholo?
Si Poccholo Ricamora. Best friend ko. Bata pa lang kami kilala ko na yan. Gang sa lumaki kami kami na magkasama. Ewan ko nga lang kung nagkagirlfriend na yan pero parang wala kasi wala din naman siya pinapakilalang babae saken.
You can say that I know him from head to toe at ganun din siguro siya saken. Nagkakilala kami sa school and we just grew on each other hanggang eto na nga matatanda na kami pareho.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Poccholo's PoV
"Pa..." bungad ko sa papa ni Lisa when I went inside his office
"Nak, kamusta ka?" Isang tanong na kahit kailan di ko malalaman yung sagot. Napahinga na lang ako ng malalim after I locked the door.
"Pa... gustong gusto ko na makasama yung asawa ko... why... why did we have to do this? C-can't I just be with her and tell her I'm his husband?" Pasukong sambit ko
"Alam ko... pero alam nating hindi pwede. Dahil ang sabi ng doktor... kailangan natin magsimula sa kung anong naaalala niya lang... pag binigla natin siya baka lalong wala siyang maalala Cholo"
"Hindi ko alam kung kaya ko pa, pa... ang sakit eh..."
"Alam ko iho... and we're not blaming anyone sa aksidente pagkatapos ng kasal niyo... but isipin na lang natin that everything will make sense in time" sambit ni papa
Oo. Sa araw ng kasal namin mismo. Pagkaalis ng simbahan. Nainvolve ang wedding car sa aksidente. Causing me injuries... causing her trauma and amnesia. Selective memory loss. At ang naaalala lang niya saken eh bilang isang lalaking best friend niya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Finally!! Tara na Cholo!" Sambit ni Lisa paglabas ko. Tinapik na lang ni papa yung balikat ko making me sigh.
"May problema?" Takang tanong ni Lisa
"Wala. Tsk. Wag ka nga usisera haha tara na"
"Ako anak nina papa oy! Pa ano ba pinag-usapan niyo antagal tagal"
"Guy thing baby. Hahaha. Sige na lumakad na kayo. Para di kayo gabihin sa daan"
I... I live in our house. Our marriage house. At araw araw akong nakatingin sa wedding photos namin mag-isa. Minsan ko nang ginusto na ligawan na lang ulit si Lisa. Gawin ko na lang ulit yung dati. Pero hindi tumatalab, akala niya lagi playtime. Alam kasi ng utak niya na yung dating ako... hindi naman ganun, na hindi naman ako straightforward pag seryoso. Then I remember... back when we were still just friends... siya ang unang umamin ng nararamdaman niya saming dalawa. At yun yung pilit kong inaantay hanggang ngayon... yung maramdaman niya sa puso niya na mahal niya ko. Yun lang. Yun lang okay na ko.
