Gözlerimi açtığımda , biraz bulanık gözüküyordu . Gözlerim sonunda ışığa alıştığında , ne olduğunu hala tam olarak anlamamıştım. Sonra en son nerde olduğum ve Ege' nin anlattıkları geldi aklıma.. Haraket etmeye başladım . Ama ne kadar uğraşsamda hiç bir yerimi hareket ettiremiyordum. Kafamı kaldırıp , baktım ve bir yerde yatıyordum kafamı bişeyin içine soktukları için pek fazla bişey göremiyordum. Ellerimden kollarıma kadar uzanan renkli kablolar vardı. Onları çıkarmaya çalştım . Ama ellerimi hareket ettiremiyordum. Hangi cehenneydim ben yahu ? Tek hissedebildiğim soğuk metal kablolar ve gözlerimden akan korku gözyaşlarıydı. Ayak sesleri duymaya başladım. Tavana baktığım için bir şey göremiyordum . Sadece bana yaklaşan ayak sesleri vardı . Bir adam yüzü gördüm. İlk defa gördüğüm bir yüzdü. Bana yaklasıp kulağıma " en çok neyden korkarsın " diye fısıldadı. Bende adama bilmiyorum dedim . Korkmadığımı göstermeye çalısıyordum . Ama içimdeki korku o kadar büyüktü ki.. Adam tekrar kulağıma yaklasıp " bunu öğrenme vaktimiz geldi " dedi . Ve 1. aşama başlatın diye bağırdı . Gözlerim kararmaya başladı. Gözlerimi açtığımda sanırım eski püskü bir evin içindeydim. Sanki şu perili evler bahsettikleri şeyler varya onlar gibiydi. Etrafıma bakınmaya başladım. Önümde bir kapı vardı. Orta boy bir kapıydı. Evin camları yoktu. Her yer bozuk çürük tahtalarla kaplanmıştı. Her şey dökülüyordu. Bir kız çığlığı duydum. Ardından kapı açıldı. Bende kapıdan içeriye girdim. Gördüklerim karşısında ağzım açık kalmıştı . Gozlerimden yaşlar dökülüyordu. Her yer insanların deşilmiş vucütlarıyla doluydu . Kiminin gözleri deşilmişti . kiminin karnı deşilmişti . kiminin kaburgaları deşilmişti . kiminin yüzleri deşilmişti . kimimin kalbi deşilmişti . Bazılarının vucüdunun yarısı yoktu. Bazılarının kafası yoktu . Her yer kan havuzuydu . Bastıgım her yerde insanlar vardı. Yere bastığımda ise kana basıyordum. Dizlerime kadar kan doluyordu. Burda katliam yapılmıstı. Bu insanlara acıyordum . Kim yapmıştı ki bunu. Kim yapardı ki böyle birşeyi.. Ardından bedenlerin içinden ruhlar çıkmaya başladı. Siyah siyah gölgeler üzerime doğru geliyorlardı . Bende aniden odadan çıktım ve karşıma upuzun bir koridor çıktı . Ruhlar hala peşimden geliyorlardı . koridor boyunca bütün gücümle koşmaya başladım. Ayağım bir şeye takıldı ve bir uçurumdan düşmeye basladım . Düştükçe düşüyordum. Gözlerimden hala yaşlar akıyordu. Uçurumdan düştükçe yüzüme rüzgar vuruyordu . Gözlerimdeki yaşlar yukarı doğru akıyordu. Çığlık atmaya çalışıyordum ama boğazıma kaçıyordu çığlığım.. Acı çekiyordum uçurumdan hala düşüyordum. En sonunda çığlık atarak uyandım. Ve ben gene o aynı koltuktaydım. Nefes alış verişlerim o kadar güçlüydiki, soluk borum biranda içimden çıkacak zannettim. Hala çığlık atıyordum. Gözlerimden akan yaşlar her yeri ıslatmıştı. En sonunda susabilmiştim. Sonra ayak sesleri duymaya basladım. Önume tekrar o adamın iğrenç yüzü geldi ve kulağıma egilerek" demek en buyuk korkun ruhlarmış" dedi. Bana napıyorsunuz diye bağırdım. Ağlamaktan terlemiştim ve heryerim sırılsıklamdı .Adam beni takmadı ve ayak seslerinin uzaklastıgını duydum..
