I'll forget anyways

340 47 69
                                    

"Kedi ne zamandır balık için uğraşıyor?"

Her günüm koca bir boşluk.
Neden yaşıyorum bilmiyorum.
Neden yaşadığım her an, anlık?
Neden her gün tanımadığım bir evde uyanıyorum?
Neden kimseyi tanımıyorum?
Neden kendimi tanımıyorum?
Kimim ben?
İçimdeki boşluk yavaşça yutuyor beni.
Yok olacağım yakında.
Benimle beraber son insanlığım da yok olacak.
Yapamıyorum artık.
Lütfen kurtarsın biri beni .
Ya da gerek yok.
Sahildeyim.
Deniz kollarını bana açıyor.
Sanki bu sahile daha önce o kadar çok gelmişim ki, deniz beni tanıyor, nazikçe karaya doğru itiyor.
Kum üşümeyeyim diye hava soğuk olsa da tenime temas ettiğinde ısıtıyor.
Bense başarasızlığıma sarılmış uzanıyorum ıslak kıyafetlerimle.
Gözlerimi kapatıyorum.
Düşünüyorum biraz.
Hatırlamaya çalışıyorum.
Olmuyor.
Biri bana bakıyor.
Kim olduğunu görmek için deniz suyunun tuzundan hala yanan gözlerimi hafif aralıyorum.
Mavi gözlerini ruhumun derinliklerine bakarcasına gözlerime kilitlenmiş kim olduğunu bilmediğim ama yüzü bir o kadar tanıdık gelen adamı görüyorum.
"Merhaba."
"Merhaba?"
Ona cevap vermemi beklemiyordu sanırım.
Şaşırdı.
Heyecanlı da duruyordu.
"Tanışmak ister misin?" demesiyle uzandığım yerden doğruluyorum.
"Yarın unutacağım" saçlarımda kumu temizliyorum.
Derin bir nefes alıyor ve kendini gülmeye zorluyor,
"Ben Chuuya, Umarım balık kediyi bir daha unutmaz!"

Benim İçin Fazla Güzelsin- Soukoku ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin