HAYVAN ÇİFTLİĞİ

Onuncu Bölüm

Yıllar geçti, mevsimler devrildi, hayvanların kısa ömürleri bir bir sona erdi.

Artık Ayaklanma'dan önceki günleri Clover, Benjamin, kuzgun Moses ve birkaç

domuzdan başka anımsayan kalmamıştı.

Muriel ölmüştü, Bluebell, Jessie ve Pincher ölmüştü. Jones da hayatta değildi

artık; uzaklardaki bir düşkünlerevinde bu dünyadan göçmüştü. Snowball

unutulmuştu. Onu tanımış olan birkaç hayvanı saymazsak, Boxer da

unutulmuştu. Clover, yaşlanıp şişmanlamıştı; eklemleri sertleşmiş, gözleri

sulanmaya başlamıştı. Emekliliği geleli iki yıl olmuştu, ama o güne değin hiçbir

hayvanın emekliye ayrıldığı görülmemişti. İyice yaşlanan hayvanlar için otlakta

bir köşe ayırma tasarısının çoktandır sözü bile edilmiyordu. Napoléon, neredeyse

yüz elli kiloluk bir domuz azmanı olup çıkmıştı. Squealer, yağ tulumuna

dönmüştü; gözleri yumuk yumuktu, güçlükle görebiliyordu. Bir tek yaşlı

Benjamin pek değişmemişti; yalnızca yelesine hafif kır düşmüştü; bir de,

Boxer'ın ölümünden sonra daha da somurtkanlaşmış, ağzı dili bağlanmıştı.

Gerçi nüfus artışı ilk başta beklendiği kadar yüksek olmamıştı, ama gene de

çiftlikteki hayvanların sayısı artmıştı. Yakın yıllarda doğmuş olan birçok hayvan

için Ayaklanma, ağızdan ağıza aktarılan bir masaldan başka bir şey değildi;

dışarıdan satın alınan hayvanların çiftliğe gelinceye kadar Ayaklanma'dan

haberleri bile olmamıştı. Çiftlikte, Clover'dan başka üç at daha vardı. Bunlar

temiz yürekli, dürüst, gönülden çalışan hayvanlardı; yoldaşlıklarına diyecek

yoktu, ama çok aptaldılar. Alfabenin B harfinden ötesini sökememişlerdi.

Ayaklanma ve hayvancılığın temel ilkeleri konusunda kendilerine söylenen her

şeyi hiç tartışmadan kabul ediyorlardı; özellikle de derin bir saygı duydukları

Clover'ın ağzından çıkmışsa... Ama bu söylenenlerden pek bir şey anladıkları

söylenemezdi.

Çiftlik artık daha zenginleşmiş, daha iyi örgütlenmişti; Bay Pilkington'dan

satın alınmış olan iki tarlayla daha da büyümüştü. Yel değirmeni en sonunda

başarıyla tamamlanmış, çiftlik bir harman makinesine, saman ve ot ambarına

kavuşmuş, yeni binalar yapılmıştı. Whymper, kendine tek atlı ufak bir araba

almıştı. Ama yel değirmeninden elektrik üretimi için hiç yararlanılmamıştı. Un

öğütmekte kullanılan değirmen oldukça iyi para getiriyordu. Şimdi hayvanlar var

güçleriyle bir yel değirmeni daha yapmaya çalışıyorlardı. Söylenenlere bakılırsa, bu yeni yel değirmeni tamamlandığında, dinamolar takılacaktı. Ama elektrik

ışığıyla aydınlatılan, sıcak ve soğuk suyu eksik olmayan ahırlar ve haftada

yalnızca üç gün çalışmak gibi, bir zamanlar Snowball'un hayvanlara ballandıra