ထထ ချင်းမျက်လုံးဖွင်ချင်လိုက်တော့ဆီးကြိုနေတဲ့မောင့်ရင်ခွင်က
မနေ့ညကအကြောင်းပြန်စဥ်းစားလိုက်တော့ပြန်မြင်လာတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြောင့်မောင်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကိုသာတိုးဝင်ပစ်လိုက်သည်။
"အိပ်ပုပ်လေးနိုးနေပြီလား"
"ဟင်...မောင်နိုးနေတာလား"
"အွန်း"
"ဘယ်အချိန်ထဲကလည်းး"
"လွန်ခဲ့တဲ့နာရီဝက်လောက်က"
"hyungမျက်နှာသွားသစ်ရအောင်"
မောင်ပြောမှသေချာကြည့်မိတာကားပေါ်မှာမဟုတ်ဘဲအခန်းတခန်းထဲမှာဖြစ်နေသည်။
ကိုယ်ပေါ်မှာလည်းဝတ်စုံပြည့်ရှိနေသည်။
"မောင်..ဒီနေရာကဘယ်နေရာလဲဟင်
ပြီးတော့ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
"hotelတခုပါ hyungသက်တောင့်သက်တာဖြစ်အောင်လို့ဒီကိုခေါ်ခဲ့တာလေ"
"ငါသိတောင်မသိလိုက်ဘူး"
"ဒါကတော့hyungရယ်
မနေ့ညက ကျတော်နည်းနည်းကြမ်းသွားလို့
hyungမောပြီးအိပ်ပျော်သွားတာကိုကျတော်ကမနှိုးရက်ပါဘူး"
ပြောလည်းပြောပြီးကောမျက်နှာလေးရဲတတ်လာသောhyung
"ငါ..ငါ..
မျက်နှာသွားသစ်တော့မယ်"
အိပ်ရာပေါ်ကဆင်းမလို့ထလိုက်ရောခါးအောက်ကနာကျင်မှုနဲ့အတူခွေလဲသွားသောကျနော်
"hyung..ရရဲ့လား
ဒီလိုလုပ်လို့ဘယ်ဖြစ်မလဲ
hyungနာသွားလာဟင်
ကျတော်ရေချိုးခန်းထဲချီခေါ်သွားပေးမယ်"
"အဟင့်...သေနာကြီး
အီးဟီး....ငါ့ခါးကျိုးသွားပြီလားမသိဘူး"
"ပြောလည်းပြောငိုနေတဲ့hyungကို
ကျတော်ကောက်ပွေ့လိုက်သည်"
"မကျိုးပါဘူးhyungရဲ့နည်းနည်းနာသွားရုံပါ
ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
"မင်းခံကြည့်ပါလား..သေနာရဲ့..အဟင့်.."
"ဟော..ခုနတုန်းကတောင်တမောင်မောင်နဲ့အခုသေနာကြီးဖြစ်သွားရောလား"
"ဟုတ်တယ် ဘာဖြစ်လဲ"
"အင်းပါ..
ချစ်လွန်းလို့အလိုလိုက်ထားလိုက်မယ်နော်hyung"
YOU ARE READING
hyungကမောင့်အပိုင်
Fanfictionအရမ်းချစ်တတ်လွန်းသူကြီးထယ်ယောင်းအကြောင်း UniရောZawyiရောရေးထားပါတယ်နော်
