Uni
"မောင်..ထိုင်လိုက်ဦး"
ဆိုဖာပေါ်မှာနေရာချပေးသောကျတော့်ရဲ့hyung
"ဆေးကဘယ်မှာလဲဟင်
hyungရှာပေးမယ်"
"ဆေးကဒီနားလေးမှာပဲ"
"ဘယ်မှာလဲဟင်"
"နည်းနည်းတိုးလာပါအုံးမောင်အသံသိပ်မထွက်နိုင်လို့"
ထယ်ယောင်းရဲ့အကြံကိုမသိသောဟိုဆော့ဟာအနားသို့တိုးလာသောအခါ
*ပြွတ်စ်*
ဟိုဆော့တယောက်အနမ်းခံလိုက်ရလေသည်
ထိုအခါရှက်ကိုးရှက်ကန်းမျက်နှာလေးနှင့်ဟိုဆော့ဟာကင်ထယ်ယောင်းအတွက်အသည်းယားစရာ..
"ဘာလုပ်တာလဲ"
"ဆေးသောက်တာလေ"
"ဘာဆေးသောက်တာလည်း
လူကိုအသားယူပြီးတော့"
"hyungရဲ့နှုတ်ခမ်းကဆေးပဲလေ"
"ဗိုက်အောင့်တာကရော"
"ပျောက်သွားပြီ..
မောင်ကနှစ်ယောက်ထဲနေရအောင်လို့ဂွင်ဆင်
လိုက်တာလေ..
တော်တယ်မဟုတ်လား"
"ဘာ!!!"
hyungရဲ့အသံဟာအိမ်တအိမ်လုံးကိုဟိန်းသွားစေသည်
"hyungရယ်ဖြေးဖြေးအော်ပါ
ကျတော်ကြားပါတယ်"
"ငါ့ရဲ့ပဲခေါက်ဆွဲလေး..
သွားပါပြီ"
ကိုယ့်နားကိုတောင်မယုံချင်hyungကပဲခေါက်ဆွဲကိုလွမ်းနေတာပဲ
"hyungပဲခေါက်ဆွဲနဲ့မောင်ကိုဆိုဘာကိုရွေးမလဲ"
"အွန်း . . . . . ."
စဥ်းစားနေသလိုပြုမူနေသောhyungကလူကိုဒေါသထွက်စေသည်
ဒါကိုထယ်ယောင်းကစိတ်ရှည်ပုံမပေါ်
"hungကလည်းဗျာမဆိုင်းမတွမောင်လိုဖြေရမှာကိုဘာလို့စဥ်းစားနေတာတုန်း"
"ဒီလိုပါဘဲ.ပဲခေါက်ဆွဲကိုများ.."
"hyung...
ဘာလို့အဲ့ပဲခေါက်ဆွဲအကြောင်းဘဲပြောနေတာတုန်းး"
"မောင်ကလည်းဘာလို့ပဲခေါက်ဆွဲကိုအပြစ်မြင်နေတာတုန်း
သဝန်တိုနေတာလား"
"hyung.."
"ဟား..ဟား..မောင်ကhyungကိုပဲခေါက်ဆွဲနဲ့သဝန်တိုနေတာကို
မောင်ရယ်အစားအသောက်နဲ့တောင်သဝန်တိုရတယ်လို့"
YOU ARE READING
hyungကမောင့်အပိုင်
Fanfictionအရမ်းချစ်တတ်လွန်းသူကြီးထယ်ယောင်းအကြောင်း UniရောZawyiရောရေးထားပါတယ်နော်
