Unicode
အချိန်တွေကကုန်တာမြန်သည်။ခုဆိုရင်ကျတော်နဲ့hyungတို့ရဲ့လက်ထပ်ပွဲတောင်ရောက်လာပြီ။
hyungဝင်လာမှာကိုစောင့်နေတဲ့ကျနော်ဟာအပေါက်ဝကိုခဏ ဏကြည့်နေမိသည်။
"ဟဲ့ကောင်ထယ်ယောင်းး"
ဒါကိုကြည့်နေတဲ့သတို့သားအရံဂျီမင်းဟာကျနော်ဘေးကပ်လာကာတိုးတိုးလေးလှမ်းပြောသည်။
"ဘာလဲ.."
"မင်းသစ်ကုလားအုပ်ဖြစ်တော့မယ်ကွ
ရောက်လာမှာပေါ့အိန္ဒြေရှိရှိနေစမ်းပါ။"
"အေးပါကွာ.."
ခဏကျမင်္ဂလာတီးလုံးနဲ့အတူရောက်ရှိလာသောကျတော့်ရဲ့hyung
ကျတော့်ရဲ့hyungဟာအဖြူရောင်သတို့သားဝတ်စုံလေးနဲ့ကြည့်လို့ကောင်းနေခဲ့သည်
ကျနော်နှင့်ပိုနီးလာလေရင်ခုန်လာလေဖြစ်သည်။
ခုတော့ကျတော်hyungကိုထာဝရပိုင်ဆိုင်ရတော့မည်ဟုတွေးလိုက်လျှင်ရင်ခုန်နှုန်းတွေဟာအတိုင်းအဆမရှိမြန်၍လာခဲ့သည်
မောင်ဟာလည်းသတို့သားဝတ်စုံအနက်လေးနှင့်ခန့်ညားလွန်းသည်။
ကျတော်ဟာအခန့်ညားဆုံးနှင့်ချစ်တတ်သောသူကိုပိုင်ဆိုင်ရသည်မှာကံကောင်းလွန်းလှသည်
ကျတော်hyungလက်ကိုကမ်းလိုက်သည်။
"မောင်လေ..ဟင့်..အရမ်းပျော်တာပဲ."
စတင်ငိုနေပါပြီဖြစ်သောကင်ထယ်ယောင်း
ထိုအခါကြင်သူမှတိုးတိုးလေးဖြင့်
"မောင်..မင်္ဂလာပွဲကြီးကိုဘာလို့ငိုနေတာလဲ"
"ပျော်လို့ပါ..hyungကလည်း"
"ဟိုဆော့မင်းကောင်ကိုပြောအုံး..မငိုနေနဲ့ရုပ်ဆိုးတယ်လို့"
yoongiကဟိုဆော့ကိုအော်ပြောသည်။
ထိုအခါပွဲတခုလုံးမှလူတွေဟာတဟားဟားနှင့်အော်ရယ်ကြသည်
ဒီမင်္ဂလာပွဲဟာလည်းရယ်သံများနှင့်ဖုံးလွှမ်းနေခဲ့သည်။
လက်စွပ်အပြန်အလှန်လဲပီးချိန်တောင်အငိုမရပ်နိုင်သေးတဲ့ထယ်ယောင်း..
"မောင်မငိုနဲ့တော့လို့.."
အဝတ်အစားလဲခန်းထဲထိတောင်တငိုငိုနှင့်ပါလာတဲ့သူကြောင့်စိတ်မရှည်တော့
YOU ARE READING
hyungကမောင့်အပိုင်
Fanfictionအရမ်းချစ်တတ်လွန်းသူကြီးထယ်ယောင်းအကြောင်း UniရောZawyiရောရေးထားပါတယ်နော်
