KARANLIĞIN ESİRİ

2.Bölüm

"Anne!" Hemen yanına koştum. Bedenim tir tir titremeye başladı. Yüzüstü düştüğü için neresinden vurulduğunu anlayamamıştım. Başını dizimin üstüne koyacaktım ki gördüğüm şeyle çığlık attım ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. Annem tam alnından vurulmuştu.

"HAYIR! Anne uyan, lütfen anne, aç gözlerini ne olursun anne! Bırakma beni! Allah kahretsin. Hepsi benim yüzümden keşke dinleseydim seni anne ne olursun uyan."Bir umut nabzını yokladım ama atmıyordu.Babama döndüm. Öylece durmuş bize bakıyordu. Bakışlarımız birbiriyle buluşunca odadan çıktı. Dumura uğramış bir şekilde kapıya baktım.Ne düşünüp ne yapacağımı bilmiyordum.

Kaç saat orada, annemin cesedinin başında oturup ağladığımı hatırlamıyordum. Ben annemin katiliydim artık. Kendimi asla affetmeyecektim. Ellerimi kan içinde görünce şiddetli bir şekilde ağlamaya devam ettim.

"Rüya'nın bu başına buyruk hallerinden çok korkuyorum Aslı.Bir gün çok pişman olacağı bir şey yapıp ömür boyu vicdan azabı çekmesinden çok korkuyorum."

Annem ne kadar da haklıymış.Ama eminim ki yengeme bunu söylerken onu öldüreceğim aklının ucundan dahi geçmemiştir.

Yerden kalkıp odadaki lavaboya girdim.Ellerimi uzun süre suyun altında tutum.Sanki o kan hep bana bunu hatırlatmak uğruna çıkmamak için çaba gösteriyordu.Lavobodan çıkacekken sert bir şeye çarptım.Başımı kaldırıp baktığımda ise elleri cebinde beni izleyen babamı gördüm.Bu da daha çok sinirlenmeme neden oldu.Bütün sinirimin avucumda biriktiğini hissederken yüzüne sert bir tokat geçirdim.Başı yana döndü.

"Allah'ın cezası!Senin yüzünden annemi öldürdüm!Ben bu vicdan azabıyla nasıl yaşayacağımı düşünürken sen karşımda rahat bir şekilde dikiliyorsun!Sen nasıl bir pisliksin!?" Yanağına dokunarak konuştu.

"Senin o elini-"

"Kes sesini! Hâlâ konuşuyor musun? Ne yapacaksın, yine beni tehdit mi edeceksin? Hapse girmek umurumda değil! Zaten burasının da hapisten bir farkı yok. Senden tek bir şey istiyorum; Annemin cenazesine kadar bana mühlet ver. Cenazeden sonra ben kendim gidip teslim olacağım."

"Annenin cenazesi falan olmayacak.Onu kimsesizler mezarlığına gömeceğim.Mezar taşına da başka birinin ismi yazılacak."

"Ne! Ne diyorsun sen!? Nasıl cenazesi olmayacak? Benim annem kimsesiz değil, buna izin vermem."

"Kimse annenin öldüğünü bilmeyecek.Yani sen de hapse girmeyeceksin."

"Ne o,acıdın mı bana?"

"Seni düşündüğümden değil,soyadımın kirlenmesini istemediğimden seni hapse attırmayacağım.Ben kimseye Asım Ulusoy'un kızı katil dedirtmem!"

Gözlerim doldu.Sert bir şekilde yutkundum.Bir insan nasıl bu kadar bencil olabilirdi?

"En büyük katil sensin,12  yaşındaki bir kız çocuğunun eline silah verip masum insanları öldürmesine neden olacak kadar canisin."O anlar yeniden gözlerimin önüne gelince yanaklarımdan yaşlar süzüldü.

"Sana o gün bir şeyler öğretmeye çalıştım ama sen beceriksizin teki çıktın.Alp gibi olamadın, hayatına bir aptal gibi devam ettin. Zaten başından beri umdum yoktu da-"Sinirden çenem seğirmeye başlayınca sözünü kestim.

"Senden nefret ediyorum! Senin gibi bir vicdansızın kızı olmaktan nefret ediyorum! Allah senin belanı versin!

Sert bir tokat attı.Yanağımı tutup sinirle ona baktım.