THWM 3: The Art of Love

Kabanata 1

October 18, 2022

My pen slipped from my hands after writing that date. It rolled all the way to the back of my classmate's shoes who was sitting in front of me.

Dennis, my classmate, noticed it. He picked it up and turned around to hand me the pen.

"Thank you," sabi ko sa kaniya.

Bahagyang pinamulahanan siya ng mukha. Nagbaba ang tingin niya sa papel ko.

"Nabutas ang papel mo," puna niya.

Nagbaba rin ang tingin ko roon.

Yeah.

"Okay lang yan."

Muli siyang ngumiti sa akin bago tumingin sa harapan.

Napabuntong hininga ako at tinitigan ang papel na nabutasan ko. Eksakto sa date.

Apat na taon na pala ang nakakalipas...

Apat na taon na pero...

Pinilig ko ang ulo para alisin sa isip ang pinakapanget na alaala na iyon.

I was naive that time.

Naiinis ako kapag naaalala ko.

Sa sarili ko.

Sa sitwasyon.

Sa lalaking iyon.

Sa araw na iyon.

I really hate this date. Kung pwede lang burahin sa kalendaryo, ginawa ko na.

Halos ibaon ko na sa hukay ang alaalang iyon pero dahil sa date na ito taon taon rin iyong bumabalik.

Parang sumpa.

Huminga ako ng malalim upang pakalmahin ang sarili. 

Pagtapos ng klase, katulad ng nakagawian, tahimik na nagtungo ako sa locker upang kunin ang mga damit pamalit.

Usually, plain t-shirt at jogging pants ang sinusuot ko. Our performance requires big movements, so it is necessary for us to wear our most comfortable clothes for practice.

Our life as performing arts students is different from other courses; while they have more paperwork, we have more performances. Although we still have examinations like other courses, we don't have midterm and final papers. Meron lang kaming midterm and final performance.

At ngayong third year na ako, mas lalong dumami ang mga dances and play na kailangang paghandaan.

But I like what I am doing.

Mabuti na lang nakapagshift pa ako last year...

Buti hindi pa nahuli ang lahat...

Napapitlag ako nang biglang may humawak sa balikat ko.

"Ay sorry, nagulat kita."

It was Micah, my classmate.

"Ayos lang. Bakit?"

"I am just concerned. You have a dark aura around you. Ang sama ng tingin mo sa locker," biro niya. "May kaaway ka ba? Si Lilibeth ba? Mukhang wala ka sa mood ngayong araw?"

I smiled at her. "Ah, wala naman. Mukhang hindi lang maganda ang gising ko..."

"Hehe kaya. Puyat ka siguro..." sagot niya.

"Tama ka," sakay ko na lang.

I know I have a synthetic smile infront of her.

Kahit anong pilit ko na pakalmahin ang sarili, maghapon talaga akong naiinis.