loverboy

-4

Yawnzzn: Soobin nerdesin
bugün gelmiyor musun

Ssbinnx: ne
deli gibi yağmur yağıyor farkında mısın

Yawnzzn: evet
ama önemli değil
seni görürüm sanmıştım

Ssbinnx: daha fazla ıslanmadan evine git

Yawnzzn: boşversene önemli değil

Ssbinnx: aptal
hasta olmak mı istiyorsun
beni bekle

---

Soobin, daha hakkında hiçbir şey bilmediği çocuk için endişeleniyordu. Neden olduğunu bilmese bile bir şey onu daha yakından tanımak istiyordu.

Kendisi için bir ceket alıp, kapının yanında asılı olan şemsiyeyi kaptı ve dışarı çıktı.

Her gün okuldan sonra gidip basketbol oynadığı yere doğru koşuyordu. Yağmur çok şiddetliydi ve onu daha fazla bekletmek istemiyordu.

---

Yeonjun oradan ayrılmak istiyordu. Gidip gitmemek arasında ikilemde kalmıştı. Telefon ekranının camından kendine baktı. Gözleri şiş, saçlarından damlalar akıyordu.

Onun kendisini bu şekilde görmesini istemiyordu. Sürekli aynı bahaneyi kullanması Yeonjun'un da siniri bozuyordu tabii ki. Ama elinde değildi, onun ne tepki vereceğini düşünmek.

Sürekli sahte senaryolar kuruyordu. Soobin'in kendisini reddettiği ile alakalı. Sürekli. Onu uzaktan seyretmek hoşuna gitse de, bu kadar ilerleyeceğini düşünmemişti.

Soobin'in buraya kendisi için geldiğini düşündüğünde gitmemenin en iyisi olduğuna karar verdi.

Yeonjun düşüncelere dalmışken suratına çarpan yağmurun durduğunu hissetti. Bu nedenle kafasını yukarı kaldırdığında onun üzerine doğru tutulan bir şemsiye olduğunu farketti.

Yeonjun aynı yere bakmaya devam ederken şemsiyenin arkasından Soobin'i gördü. Heyecanlanmıştı ama bir yandan istemiyordu.

Hızlıca önüne döndü. Şişen gözlerini görmemesi için ıslak saçlarını önüne taradı. Soobin ise Yeonjun'un yanına oturdu.

"Bugün benden kaçmıyorsun." dedi Yeonjun'a bakarak.
Yeonjun cevap vermemişti. Kafasını Soobin'e bile döndürmüyordu. Sürekli kafasında tek bir şey vardı. Senaryolar.

"Bu havada neden geldin buraya? Şu haline bir bak".

Soobin kendisini görmek için bunu yapanı hiç görmemişti. Genellikle diğer kişiler "sıradan" geliyordu ona. Ama kesinlikle Yeonjun, kendini tanımladığı gibi sıradan değildi.

"Üzgünüm." diyebilmişti Yeonjun sadece. Günlerdir mesajlaştığı kişiden çekiniyordu. Mesajlarda rahat rahat konuşuyorken.

Soobin Yeonjun'un ondan çekindiğini anlamıştı. Sonuçta her halinden belliydi.
"Buraya gelmemeli miydim?" dedi Soobin ona bakarak.

Yeonjun Soobin'e bir kere bile bakmamıştı normalde gözlerini ondan alamazken.

Yine hiçbir şey söylememişti. Soobin buraya onun için gelmişti. Ama Yeonjun'un böyle yapması onu üzüyordu. Sadece biraz olsun onunla konuşmak istiyordu.