bAşLıKsIz

NOT DEFTERİM -1-

Beğenseniz veya beğenmeseniz de yorum yaparsanız çook sevinirim J

BU BÖLÜMÜN ŞARKISI: CRAZY İN LOVE -BEYONCE

Yine onunlayım... Hiç konuşmuyoruz. Sadece bakıyoruz. Bana çok değerli bir sanat eseriymişim gibi bakıyor. Gözlerini gözlerimden ayırmıyor, çok derin bakıyor. Gözlerimi kaçırıyorum çünkü hep orada kalmaktan korkuyorum.

Bana yaklaşıyor, kulağıma eğilip yavaşça ^^fly to the moon^^ diyor. İlk başta gülüyorum... Ne dediğini anlamıyorum sadece istemsizce sırıtıyorum. Hoşuma gidiyor, beni şımartması ruhuma dokunması. Sadece bana bakıyor, bende ona...

Başka hiçbir şey yapmıyoruz. Gece üstümüzü bir çarşaf gibi sarmış. Yıldızlar üstünde bize bakıyor. Altımıza yeşil çimen halı gibi serilmiş.

Hayatımda kendimi ilk defa bu kadar huzurlu ve güvende hissediyorum.

Güvendeyim, onunla güvendeyim... Kokusunu içime çekiyorum, sanki ilk nefeslerimden birini almış gibiyim.

İşte o zaman anlıyorum. Ay'a uçuyorum demişti. Ben onun bir Ay olduğunu söylemiştim. Hem aydınlık hem de karanlık... Herkes onun aydınlık yönünü görüyor öyle tanıyor. Ama ben karanlık taraftayım, volta atıyorum. Onu keşfediyorum...

Karanlıktayken korkuyorum... Beni incitmesinden ve onu affedemeyecek kadar büyük bir hata yapmasından. Ama ne yaparsa yapsın onu affedeceğimi biliyorum.

Karanlık tarafındayken onun sadece bana ait olduğunu anlıyorum. Onu kendime saklamak istiyorum. Benim sırrım olmasını ve öyle de oluyor. Ben onun sırrıyım ve o da benim. Bu ne olursa olsun değişmeyecek. Kalbim paramparça olsa yerinden çıksa da değişmeyecek.

Aydınlık tarafı daha çok olayları içinde çözen ve biraz sert gibi . Ama karanlık tarafı... Orası olduğu kadar gerçekçi ,içten, nazik, dürüst...

Benim... O benim

Ona bir şey söylemek istiyorum ama ne diyeceğimi bilmiyorum. Onunlayken mantıklı düşünemiyorum. Sanki havada uçuyorum boşlukta savruluyorum.

Saatler geçiyor, dakikalar, saniyeler... Ama zaman onunla duruyor işte. Mucizevi...

Sonra gülüyorum... Bende ona^^ fly to the moon ^^ diye fısıldıyorum. Gülüyor ve bir anda kısık sesli gülüşleri kahkahaya dönüşüyor. Anlamıyorum... Ona sadece şaşırmış şekilde bakıyorum. Anlamadığımın farkına vardığında susuyor. Tam olarak değil ama en azından gülüşleri azalıyor. Bir anda ^^ Ne ne var neden güldün^^ diyorum. Ellerini ceplerine sokuyor ve sonra ^^HIYAR KAFALI.^^diyor. Gülüyorum... Ona ilk tanıştığımızda HIYAR KAFALI demiştim. E yani o zaman öyleydi hem o zaman onu gerçekten tanımıyordum. Ve üstelik asansörde kalmıştım. Onu daha tanımadığım için bana askıntılık yaptığını düşünmüştüm. Ne var normalJ Hem bu şimdi aklına neden gelmişti??

Ve şuan içimden ona kızıyordum. Bu romantik anı bozmuştuJ HIYAR KAFALI. Demek ki boşuna dememiştim.

Ama ne olursa olsun o benim, ona başkası HIYAR KAFALI diyemezJ Sonra gerçekten kızdığımı anlıyorum neden bu güzel anı HIYAR KAFALI diyerek bozmuştu...

Sonra bana bakıyor^^ Bozuldun mu?^^

Ah cidden mi yüzüm beni ele vermişti.

^^ Çok mu belli oluyor ^^

Sırıtıyor... ^^ Hayır, bozulunca veya sinirlenince dudağını yiyorsun ^^diyor.

Gülüyorum ve fark ediyorum cidden dudaklarımı kemiriyorum. Dedem bana dudaklarımı yiyince çok kızıyordu, öyle çirkin göründüğümü söylüyordu. Ah güzel olmak umurumda değildi hoş ama onu kırmamak için duruyordum ve genelde onun yanında bunu yapmamaya çalışıyordum J

Sonra duruyorum. Neden kızmıştım ki, tamam bu romantik anı bozmuştu ama onunlaydım işte. Hiç bir şey söylemiyorum. Çimenlere uzanıyorum ve yıldızları saymaya başlıyorum. O, da yanıma uzanıyor ve elimi tutuyor. İlk başta elimden tutuğunda içimde kelebekler uçuşurdu, ama şimdi bu çok doğal geliyor. Boynumu göğsüne kokuyorum. Hiç ses çıkarmıyor. Kokusu... Deniz gibi, serin , rahatlatıcı... Gözlerimi kapatıyorum, onunla olduğum bu anın tadını çıkarıyorum çünkü belki bir daha olamayabilirim...

- ALİSA-