CHAPTER 10

101 62 4
                                    

****




“[Ah, wala namang problema, Sec. Iana. Hinahanap ka lang ni Sir Denvierr],” Mang Sol said over the phone.

“[Okay po, Mang Sol. Papunta na po ako],” I replied, ending the call.

Bumalik agad ako doon sa dinning area.

“Sino yung tumawag?” Clark asked, mouth full of food.

“Ano meron daw?” Gwen asked, her eyes wide with curiosity.

“Kala ko nga mamamatay na si Denvierr,” I joked, earning a playful shove from Yannie.

“Ouch! Sakit non, Yannie!” I exclaimed, rubbing my arm.  Baliw!

“Go, girl! Continue with your story na!” Yannie urged, her eyes sparkling with excitement.

"Okay, ganto yun kaya ako tinawag dahil gusto nga akong makita ni sir denvierr." sabi ko sa kanila.

“Sira ulo ka ba, Yannie? Hahaha! Baliw! Hindi, ah! Part ‘yan ng trabaho ko kaya wag kang ano dyan, baka gusto mo sapak,” I retorted, playfully defensive.

“Ano? Part ng pag-ibig kay Sir Denvierr mo?” Gwen chimed in, her voice dripping with playful sarcasm.

“Ha ha ha ha ha! Nakakatuwa ‘yun, Gwen?” I scolded her, though a smile tugged at my lips.

“Oo, tumawa ka nga, e!” Gwen insisted, her eyes twinkling.

"Nakakainis ka gwen! alam mo ba yun." I said. playfully exasperated.

“Wag niyo na ngang pagkaisahan si Chloe, guys…” Clark intervened, his voice calm and soothing. They fell silent, resuming their meal.

Natapos ko ang pagkain ko, naligo, nag-ayos, at tumungo sa ospital, may halo ng kaba at pananabik na gumugulo sa sikmura ko.

Nag-park ako ng sasakyan, isang alon ng pag-aalala ang bumaha sa akin. Makikita ko si Kuya Ian.

Bago ako bumaba, nagsuot ako ng itim na face mask. Binuksan ng isang guard ang glass entrance door, at binati niya ako ng ngiti.

"Good morning! Ms. Aguirraz." he said, his voice warm.

I froze. Shit! He recognized me.  This was going to be awkward.

Heads turned as I entered, all the employees bowing.  I quickly raised my hands, gesturing for them to stand.

"Thank you po sainyo!" nahihiyang pagkakasabi. At nag daretso na akong naglakad.

Sa totoo lang, hindi ako sanay na ganoon ang pakikitungo sa akin. Medyo nahihiya ako sa ganoong sitwasyon... Hindi ko maipaliwanag, pero nahihirapan ako kapag ako ang sentro ng atensyon, lalo na kung maraming tao.  Para bang ayaw kong maging bida.

Para bang may apoy sa likuran ko dahil sa pagmamadali! Baka kasi sumabog si Sir Denvierr dahil sa pagka-late ko.

Suddenly, I bumped into a doctor.  The impact was hard enough to make me close my eyes. I didn't fall, though.  When I opened my eyes, I was caught in the arms of… Kuya Ian! Our eyes met, and I saw a frown on his forehead.

"Hey! Chloie, what are you doing here... Did mom get sick?" tanong niya, ang boses niya puno ng pag-aalala.

"Hindi kuya..." I replied.

"Or maybe dad... Or perhaps it's you?" he asked, his gaze sharp and intense. He placed his hand on my forehead, checking for a fever.

“Bakit ka naka-facemask? Para ka tuloy may tinataguan…” sabi niya, at para sa sorpresa ko, dahan-dahan niyang tinanggal ang mask ko.  "Meron nga ba Chloie?" ang tono nya ay may halong pang aasar.

“Ano ba! Kuya naman, eh!” reklamo ko, snatching the mask from his hand.

"Nang aasar ka naman kuya!" giit ko sa kanya.

“Why are you here?” he asked again.  I paused, searching for an excuse.

"CHLOIE DYLAZE AGUIRRAZ!" sabi niya, diniinan ang buong pangalan ko, ang kilay niya nakataas at kinikilatas ang pagmumuha ko.

Nakakainis! Hindi ko talaga kaya magsinungaling kay Kuya dahil alam niyang lahat ng totoo o hindi sa pamamagitan lang ng ekspresyon ko.

"Excuse me, Doc Ian," putol ng isang nurse, ang boses ay tila musika sa pandinig.  "You are being called by.... Mr. Rodriguez, The Medical Director ng Cardiology."  Napakaganda niya; isang tunay na soft girl, kapwa sa anyo at sa pagsasalita. It felt like the whole world stopped spinning when I saw her.

Opss nababading na naman si ate mo girl!

"May kinalaman ito sa trabaho ko, Ikukuwento ko na lang po mamaya, Kuya Ian," sabi ko.  Tinapos ko na ang pag-uusap namin dahil may nurse na lumapit sa kanya; mukhang may kailangan ito.

"Sure, I will call you later," aniya. Niyakap niya ako bago umalis. "Bye, baby girl!" paalam ni Kuya Ian.  Ngumiti na lang ako bilang tugon.

Umalis na sila, at hinintay ko silang mawala bago ako nagtungo sa kwarto ni Sir Denvierr. Pero nakita ko siyang nakatayo sa pasilyo, sa labas ng pinto. Is she waiting for me?

“Sir Denvierr, kanina ka pa po pala rito?” I asked, concern lacing my voice.  “Dapat po nagpapahinga na kayo,” I added gently.

He looked at me seriously.  "Yes, I saw you talking to another doctor… Do you know him?"

"Yes, he's a friend," I replied, subtly shifting the conversation. "How are you, Sir?"  I tried to steer the topic away, hoping to avoid further questions.

"Yes, I've been here in the hallway for a while now. I noticed that you and Doctor Ian seem to be close." sabi niya.

"Hatid na po kita pauwi, sir."I offered.

I ducked into my room, leaving Sir Denvierr outside.  Mang Sol was tidying up.

"Good morning, Mang Sol!" I greeted cheerfully.

"Ako na po dyan, Mang Sol," I volunteered, grabbing his bag.

"O sya sge mauna na ako sa kotse, Sec. Iana," Mang sol said.

I stepped out and found him staring blankly into space.

"Why did it take you so long?" he asked, his tone sharp.

"Sorry, sir…" I mumbled.

Ang sungit niya naman ngayon… Hindi ko maintindihan.  Siguro may mood swing siya—mas malala pa sa akin!

We reached the parking lot.

"Sir, how are you feeling?" I asked as we walked.

"I'm not feeling well yet," he replied, his voice weak.

"Please rest, sir. I'll handle the office," I said once we were in the car.

"Ayoko nang magpahinga; kaya ko naman," giit niya. Nagtama ang mga mata namin; mabilis akong umiwas.

Wala na akong nagawa kundi sundin sya aba syempre BOSS ko sya diba dapat sya LAGI masunod.

The drive was short; we arrived at the hotel quickly.

Habang pumapasok kami sa opisina, nakita namin ang isang lalaki na nakaupo sa paboritong upuan ni Sir Denvierr, nakatalikod sa amin. Si Sir Denvierr ay nasa harap ko, handa nang harapin ang lalaki, pero pinigilan ko siya.

"I'll go. You stay here," he said, approaching the stranger.

"Hey! Who said you could enter my office?" he barked, his voice laced with anger.

The man turned.  It was…

…William!


WILL CONTINUE-----

Please don't forget to share, comment and vote and follow. I hope you like it! (≧◡≦)

Author: Moonlitmystique

-----------------------------------------------------
---------------------------------------------------------

I'M YOURS ||ongoing Where stories live. Discover now