𝖓𝖔 𝖋𝖊𝖊𝖑𝖎𝖓𝖌𝖘 𝖘𝖍𝖔𝖜𝖓, 𝖓𝖔 𝖋𝖊𝖊𝖑𝖎𝖓𝖌𝖘 𝖍𝖚𝖗𝖙 ✔️

princess

Hayatımda ilk defa Hanabi'yle konuşmuştum. Konuşmayı bırak bu kadar yakın durmuştuk. Daha önce okulun popülerlerinin olduğu bir partide yan yana gelmiştik.

Gayet güzeldi ama kalbime girecek kadar değil.

Kagura'nın bana karşı hisleri olduğunu farkediyordum. Çok tatlı bir kızdı. Ama eğer onu kabul edersem ve sonra ayrılırsam arkadaş grubumuz dağılırdı. Bunu göze alamazdım.

Aynı saatte oraya gitmiştim. Hanabi'yi bekliyordum.

Sonunda gelebilmişti.

-Sonunda gelebildin prenses.
-Layla'yla ödev yapıyorduk.
-O ödevi yapmasa bile 100 alan kız değil mi?
-Hahaha. Arkadaşım hakkında düzgün imalarda bulun. Yoksa ağzını yırtarım.
-Sakin ol şampiyon.

Hanabi oturunca ben de oturdum.

-Ee Hayabusa?
-Ne ee?
-Beni neden çağırdın?
-Hee. O mu, bilmem ki o sıra boş bulunup söylemiştim. Bi kere söyledik geleyim dedim bari.

Hanabi bana ters ters baktı.

-Söyleseydin ya o gün 'ben bir orosbu çocuğuyum o yüzden boş bulunup salakça şeyler söyleyebiliyorum' diye.

Sinirle kalktı üstünü temizledi, tam gidecekti ki kolundan tuttum.

-Kızım dur bi be, atarlanma hemen. Şaka yapalım dedik 2 dakika burnumuzdan getirdin.

-Çok komik şakaymış gerçekten. Hiç gülmedim.
-Ben güldüysem komiktir.
-İzmir bombası gibisin ama içinde ego var.
-İltifat için sağol. Şimdi asıl seni çağırma nedenini söyleyeceğim.

Bekledim bi süre. Onu neden çağırmıştım ki?

-E hadi söyle!
-Oda yarına kalsın şimdi zil çalıcak.

Kalkıp elini tuttum.

-Hadi kalk bakalım.

Sinirle elimi itti.

-Yarın bulabilirsen söylersin.

Arkasından bağırdım.

-MERAK ETME BULAMAZSAM EVİNE GELİRİM HİÇ SORUN DEĞİL.

Elini arkaya atıp orta parmak çekti. Çok havalı duruyordu. Tüm erkeklerin neden ondan hoşlandığını şimdi daha çok anlamıştım.