11. Προειδοποίηση

38 25 10
                                    

Ευτυχώς η Αριάν ήταν μια χαρά, με επιβεβαίωσε ο γιατρός που ήρθε απλά σοκαρίστηκε. Εγώ είχα τρομάξει τόσο πολύ με αυτό που έγινε μόλις πριν λίγα λεπτά,  που είχα καταχλωμιάσει.

Μετά από λίγη ώρα με άφησαν να ξαναμπώ στο δωμάτιο της. Ευτυχώς ήταν ξύπνια πάλι, ταραγμένη, μα ξύπνια.

«Συγγνώμη Αριάν... Δεν έπρεπε να στο έχω πει αυτό... Τουλάχιστον όχι ακόμα», παραδέχτηκα εγώ και δύο δάκρυα κύλισαν στα μάγουλα μου.

«Τι λες καλέ? Και να είχα παραμείνει εγώ έτσι στην άγνοια? Όχι καλά έκανες», είπε και χτύπησε το χέρι της στο στρώμα του κρεβατιού δίπλα της προκαλώντας με και μένα να κάτσω δίπλα της με αυτήν την χειρονομία.

«Μεθάυριο είναι η κηδεία», είπα αφήνοντας το γράμμα που κράταγα στα χέρια μου στο έπιπλο δίπλα μου.

Εγω πήγα και έκατσα δίπλα της, ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος της και αυτή μου χάιδευε τα μαλλιά για να με καθησυχάσει.

«Αφού είχες το γράμμα, γιατί δεν την σταμάτησες?», με ρώτησε με ήρεμη φωνή.

«Δεν το είχα εγώ, αυτό είναι το πρόβλημα. Και ήμουν αρκετά ηλίθια ώστε να πιστέψω την φθηνή δικαιολογία της μάνας μας και να μην ανοίξω το γράμμα πιο πριν», εκείνη την στιγμή που το έλεγα όλο αυτό δεν ήξερα αν ήμουν πιο πολύ θυμωμένη με εμένα ή με την μάνα μου.

«Περίμενε τι?», ρώτησε απότομα η Αριάν και εγώ σήκωσα γρήγορα πάνω το κεφάλι μου. «Η μαμά ήξερε?», ρώτησε σοκαρισμένη.

«Το είχε διαβάσει ακριβώς εκείνη την μέρα που στάλθηκε. Πριν από περίπου έναν μήνα... Ή γιαγιά δεν είχε σκοπό βέβαια να μας επισκεφτεί και μάλλον η μάνα μας να ήξερε την ακριβή ημερομηνία που θα το έκανε αυτό η γιαγιά. Και δεν μας το είπε γιατί μάλλον η γιαγιά δεν ήθελε», μοιράστηκα μαζί της κάποιες κάπως βαθύτερες σκέψεις μου.

«Mα, η μαμά αγαπούσε την γιαγιά... Δεν θα την άφηνε έτσι στην μοίρα της... Να κάνει δηλαδή κάτι τέτοιο!», απόρησε η Αριάν.

«Ναι, μα το ξέρω! Εννοώ, κάτι περίεργο πρέπει να συνέβη...», συμφώνησα και εγώ.

«Πρέπει να της μιλήσουμε. Να μας πει ακριβώς το έγινε», πρότεινε η Αριάν.

«Αν έχεις την υπομονή να το κάνεις εσύ αυτό καλώς. Εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να της μιλήσω, τουλάχιστον όχι ακόμα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το έκανε αυτό. Να τώρα ας πούμε δεν θα πάω σπίτι», της εκμηστηρεύτηκα και μισό χαμογέλασα.

Η Αγάπη της επόμενης μέραςWhere stories live. Discover now