"Neden gece olmak için tüm bu uğraş? karanlık bir avuç su olsa, o suda boğulur insan. Sen hiç bile isteye boğulur musun Bolat?"
"Gece olmak için bir uğraş yok ortada. Bir kere karıştıysan sende onun gibi olursun Alaca."
Kalbim şimdi kışın ortasında...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ümit, mutluluktan alınmış bir miktar borçtur.
~
"Yanmam gönlüm yansa da Ecel beni alsa da Gözlerim kapansa da Yıldızların altında!"
Kulağımın dibinde duyduğum sesle kafamı yastıktan usulca kaldırdım,kısık gözlerle kendine kendine dans edip şarkı söyleyen anneme doğru bakındım, sabah sabah yeterince enerjisi yerindeydi üstelik bu enerjiyi bana da yaymaya çalışıyordu.
40'lı yaşlarına basmaya ramak kalan kadın, annem. bedeninin aksine çocuk ruhu hâlâ taze ve çoşkuluydu.
"Anne! En azından bunu sabahın köründe yapmaktan vazgeçsen?" Ümitsizlik ve yorgunluk içinde çıkan sesimin aksine çoşkuyla yerinde salındı.
"Güne enerjik başlamak çok önemli Neva, başka ne önemli biliyor musun?"
Sır veriyormuşcasına usulca eğildi ve mavi gözlerini sonuna kadar açtı.
"Ne?"
"Güzel bir kahvaltı!" Kulaklarımı çınlatan bir sesle etrafında döndü ve dolabımın kapaklarını açtı. Yüzümü buruştururken ellerimi yüzüme doğru götürüp ovuşturdum.
"Acaba bugün ne giysen?"
Kendi kendine düşünüp ellerini elbiselerimin üzerinde gezdirirken, yerimden doğrulup esnedim. Kısık bakışlarla onu izlerken dolaptan mavi bir elbise çıkardı.
"Kendim seçebilirim diye düşünüyorum."
"Bugün nereye gideceğimiz hakkında bir fikrin var mı?"
Söyledikleriyle beraber başımı olumsuzca salladım. Kaşlarımı çatıp bakışlarımı yere doğru indirdim. Bir süre sonra başımı kaldırıp annemin gözlerine baktım. Bugün çok farklıydı, aksine daha mutlu daha heyecanlı gibiydi.
gibi? Kesinlikle heyecandan ölüyor.
"Altan sabah beni aradı, bugün hastaneye gitmeyecekmiş. Beraber kahvaltı yapmayı teklif etti hem seni görmek istiyor."
Yutkundu ve gözlerimin içine doğru tereddütle baktı. Reddedeceğimden mi korkuyordu?
Altan Abi'nin sadece beni görmek istemesinden şüpheliyim.
Kafamın içinde duyulan sesle anneme bir süre bakındım.
Annem kesinlikle Altan Abi'den hoşlanıyordu ve buna ters tepki vermemden korkuyordu. Ama aksine bu beni rahatsız etmiyordu. İkisininde birbirine karşı bariz görülen hisleri vardı.
9 yaşındayken babamla boşanmışlardı, küçük olduğum için velayetim annemde kalmıştı fakat babamı her haftasonu görebiliyordum. Ayrılmalarına üzülmüş olsamda büyüdükçe ve olgunlaştıkça bunu anlamaya ve ayak uydurmaya çalışmıştım.
