အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့ ဦးလေး (၁)

part 77

Unicode

အခန်း (၇၇) - ကျွန်တော် ပိုင်ဆိုင်သမျှ သူမအပိုင်ပဲ

ထမင်းစားပြီး ပူပူနွေးနွေး စွပ်ပြုတ်တစ်ခွက်ကို သောက်သုံး လိုက်တာက ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းကို နွေးထွေးသွားစေတာ အမှန်ပါပဲ။ စွပ်ပြုတ်ရဲ့ အာနိသင်က ဘယ်လိုပဲ တွေးတွေး တကယ့် အံ့အားသင့်စရာပါပဲ။

အဆုံး၌ လူအနည်းငယ်သည် အလွန်တရာ ကြီးမားသော စွပ်ပြုတ်အိုးကြီး တစ်အိုးလုံးကို ညှစ်ထုတ်လုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ဗိုက်ပြည့်လုနီးပါး ဖြစ်နေသော လူအနည်းငယ်သည် စွပ်ပြုတ် သောက်သုံးပြီးနောက် ဗိုက်ပြည့်အင့် သွားခဲ့သည်။

လူများ အလွန်အကျွံ စားတဲ့အခါ အိပ်ငိုက် လွယ်ကူစေတယ်။ ဒီဖြစ်ရပ်ကို စုမိသားစုဝင်တိုင်းမှာ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း တစ်စုံတစ်ယောက်ဟာ ဒီနေရာတွင် ရှိနေတုန်းပဲလို့ တွေးလိုက်မိရုံနဲ့ အဖေစုနှင့် အစ်ကိုကြီးစုတို့သည် သူတို့ရဲ့ ငိုက်မျဉ်းနေမှုကို ချက်ချင်း ဖယ်ရှားလိုက်ကာ ဟောက်ချန်ဟွမ်းကို အကဲဖြတ် ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

“မင်း ငါနဲ့အတူ စာကြည့်ခန်းထဲကို လိုက်လာခဲ့”

မစ်စတာစုသည် ဟောက်ချန်ဟွမ်းကို ခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်ရှုပြီးနောက် စုယုရွှမ်နှင့်အတူ ထွက်သွားခဲ့သည်။

ဘီးတပ် ကုလားထိုင်အား ကိုင်ထားသည့် ဟောက်ချန်ဟွမ်း၏ လက်တွေက တင်းကျပ်သွားပေမယ့် သူက မည်သည့် စကားတစ်ခွန်းမှမဆိုပဲ နာခံစွာ နောက်မှ လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။

စုယန်ယန်က ဒါကို မြင်တော့ အနည်းငယ် စိုးရိမ်သွားခဲ့သည်။ သူမက မတ်တပ်ထရပ်ပြီး သူ့နောက်သို့ လိုက်သွားရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း ချိန်ရှုချင်က သူမအား တားမြစ်ခဲ့သည်။

“မေမေ... ဖေဖေနဲ့ အစ်ကိုကြီးက...”

“သူတို့က ဘာဖြစ်လဲ။ သူတို့က သူနဲ့ စကားအနည်းငယ်လောက် ပြောချင်ရုံပဲ၊ သူ့ကို လုံးဝ မျိုချလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သမီးက ဘာဖြစ်လို့ ဒီ‌လောက်တောင် စိုးရိမ်ကြီး နေရတာလဲ။ ဒီမှာပဲ အမေနဲ့အတူ စောင့်နေ၊ ဘယ်နေရာကိုမှ သွားဖို့ မစဉ်းစားနဲ့”