Part 157

1.4K 76 3
                                    

Unicode

အခန်း (၁၅၇)
ဒီစာကြောင်းက အကောင်းဆုံးပဲ

ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် ဒါကို မြင်သောအခါ အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားပြီး သူသည် သူကိုယ်တိုင်ကဲ့သို့ စကားစမြည် ပြောဆိုနေခြင်း မဟုတ်ပဲ တိုက်ရိုက် ထုတ်လွှင့်မှုကို နှစ်သက် သဘောကျသည့် သာမန်ကြည့်ရှုသူ တစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်ကြောင်းကို ခေတ္တ မေ့လျော့ သွားခဲ့သည်။

တောင်တန်းပေါ်ကပိုးစာပင်: [အဲ့လိုသဘောမျိုး မဟုတ်ပါဘူး။]

တောင်တန်းပေါ်ကပိုးစာပင်: [ငါ အဲ့လို မရည်ရွယ်ပါဘူး၊ ငါ အဲ့လို ရည်ရွယ်တာ မဟုတ်ရပါဘူး။]

တောင်တန်းပေါ်ကပိုးစာပင်: [ငါက အရမ်း ထုံအလွန်းတယ်၊ ငါက စကားလုံး လှလှလေးတွေကို ဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိဘူး။ ဒါ့ကြောင့် ငါက တခြားသူတွေရဲ့ အလွန်အကျူး မြှောက်ပင့် စကားတွေကို  ဟိုဟိုဒီဒီ ချေးငှား မွေးစားပြီး အသုံးပြုခဲ့တာပါ။]

ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် မက်ဆေ့ချ် များစွာကို ဆက်တိုက် ပေးပို့ခဲ့သည်။ ဒါကိုကြည့်လျှင် သူ အရမ်း ထိတ်ထိတ်ပျာပျာ ဖြစ်နေမှန်း သိသာထင်ရှားလှသည်။

စုယန်ယန်သည် သူမ၏ လုပ်ရပ်ကို ဘယ်အချိန်မှာ ရပ်တန့်ရမလဲ ဆိုတာကို သိနားလည်သောကြောင့် သူမက ဦးဆောင်လမ်းပြပြီး သူမ လိုချင်တာကို ထုတ်‌ဖော်ပြောခဲ့သည်။

ယန်: [ငါက ပန်းပွင့်လေးတွေလို မြှောက်ပင့်တဲ့ စကားတွေလို ဟန်ဆောင် ပြောဆိုတာမျိုးကို မကြိုက်ဘူး။ ငါက အမှန်အတိုင်း ပြောတာကိုပဲ ကြားချင်တာ။ ]

တောင်တန်းပေါ်ကပိုးစာပင်: [… ငါ သိပါပြီ။]

ယန်: [ဒါဆို…?]

ဟောက်ချန်ဟွမ်းသည် မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး အချိန်အတော်ကြာ သူ ဘယ်လို ပြောရကောင်းမလဲလို့ စဉ်းစားနေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး၌ သူ့မျက်နှာဟာ အနည်းငယ် ရှက်သွေးဖြာပြီး ရိုးရှင်းတဲ့ စကားလုံး နှစ်လုံးကို စာရိုက်ပြီး ပေးပို့လိုက်သည်။

တောင်တန်းပေါ်ကပိုးစာပင်: [မင်းကို ချစ်တယ်~]

အခုဆိုလျှင် စုယန်ယန် အံ့အားသင့်ရမည့် အလှည့် ဖြစ်လေသည်။ အရိုးရှင်းဆုံး စကားလုံးလေး နှစ်လုံးက အံ့အားသင့်ဖွယ် ကောင်းစွာ အထိရောက်ဆုံး ဖြစ်သည်။

အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့ ဦးလေး (၁)Where stories live. Discover now