Η y/n Παπαδοπούλου είναι μία απόφοιτη σχολής Νηπιαγωγών που όμως δεν έχει βρει δουλειά ακόμη. Αγαπάει το επάγγελμά της αλλά πολλές είναι οι φορές που σκέφτεται να το γυρίσει σε λαντζιέρα. Γενικότερα περνάει δύσκολα στην ζωή της. Πολλές ήταν οι φορές που σκέφτηκε να τα παρατήσει όλα. Αλλά σκεφτόταν ότι αν το έκανε αυτό θα ήταν δειλή και αδύναμη γιοάιμο.
Ξημερώνοντας μία Κυριακή, είπε και πήρε απόφαση να βάλει την ζωή της σε μία τάξη. Ξεκίνησε πληρώνοντας συνδρομή στο γυμναστήριο. Ήταν κάτι που ήθελε να κάνει από καιρό, και η φίλη της η Μαρία την έπρηζε για πολλούς μήνες αφού την έβλεπε να είναι απαισιόδοξη και να τα ρίχνει όλα στον βρόντο.
Y/n pov
Πραγματικά τώρα! Δεν θέλω να πάω στο γυμναστήριο! Η Μαρία φταίει για όλα που με έπρηξε να πάω μαζί της. Καλά, την λυπάμαι κι αυτήν όμως γιατί έχει να αντιμετωπίσει λόκαλ Έλληνες άντρες την ώρα που κάνει σκουότς ξέρω γω. Αηδιαστικό! Θα το παίζουμε λεσβίες το πολύ πολύ. Γενικότερα ένας λόγος που δεν θέλω να πάω στο γυμναστήριο είναι επειδή είναι γεμάτο με λιγούρηδες άντρες και δεν το αντέχω αυτό. Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν είχα αγόρι ούτε έχω κάποιο κρας. Και στην δουλειά (κλάιω) δεν έχω κανέναν ωραίο συνάδελφο.
Ξαφνικά κοίταξα την ώρα και είδα ότι έχω αργήσει. Θα νευριάσει η Μαρία. Τι λέω; Θα ψάχνει πάρκινκ για το αμάξι. Οκ είμαι.
Δεν έχω ακόμη το δίπλωμα οδήγησής μου οπότε είμαι stuck με τον οασθ. Πρέπει να ανεχτώ την ιδρωτίλα τώρα είναι και καλοκαίρι. Η ζωή στην πόλη είναι περίπλοκη αλλά την προτιμώ από το χωριό.
Μετά από δέκα λεπτά συνάντησα την Μαρία έξω από το γυμναστήριο. Φαινόταν πολύ χαλαρή. Μάλλον όντως έκανε ώρα να βρει πάρκινκ.
«Χάι μπέστι!» με χαιρέτησε και αγκαλιαστήκαμε όπως πάντα.
«Χέιιιιι! Δεν άργησα;!» είπα ελπίζοντας να μην έχω αργήσει.
«Όχι μην αγχώ κι εγώ έψαχνα παρκινκ! Μίλησα με την Γεωργία και είναι ήδη μέσα με την Ροζέ και μας περιμένουν. Ανυπομονούν να σε ξεπατώσουν.»
Το είχα ξεχάσει εντελώς ότι η Γεωργία και η Ροζέ είναι οι πέρσοναλ τρέινερς μας. Τις φοβάμαι λίγο γιατί μπορεί να έχουν την ίδια ηλικία με εμάς αλλά είναι από τις πιο δημοφιλείς πέρσοναλ της πόλης. Μέχρι και η Τούνη με την Στέλα σε αυτές πήγαιναν. Με έπιασε κρύος ιδρώτας από το άγχος γιατί δεν θέλω να κουνηθώ.
«Ε άντε πάμε τότε ανυπομονώ!» Γαμώ δεν ανυπομονώ καθόλου. Ανυπομονώ να πάω σπίτι να δω φανκαμς.
