Nadia

Yeni bir baslangic

yagmur damlalari sertce cama vuruyordu,bugun cok kasvetli baslamisti.
daha sabahin dorduydu ama bir turlu gozume uyku gelmiyordu,yatakta kivranip duruyordum yatagin gicirtisi rahatsiz ediciydi.
bugun bizleri gormeye gelecekler ve aramizdan  bazilarini secip alacaklar  , normalde kimse burdan evlatlik almaz bu cok sik rastlanmaz ama bayan Mariana nin dedigine gore bu gun bir kac kisi burdan gidecekmis ama kimlerin oldugu belli degil.Bizden cok bakimli olmamiziz istedi bugun hatta bize bakim malzemesi bile aldi ki bu hic yapacagi bir sey degildir.burdaki cocuklar yillardir burdadirlar ve bir gun bu hapisaneden cikmayi bekliyolar buyuden hepsi bu haberi duydugundan beri cok heyecanlanmis dun butun gece bunu konusmuslardi.
Aslinda bende dusunmedim degil butun gece hayl kurup durdum gercek dunyadan kopup haylerimin icinde mahsur kalmistim.O kadarki saatin nasil gectigini bile anliyamamistim. kendime sorular sorup durmustum  .... acaba yarin bende her normal genc gibi kendi evimde kendi yatagimda uyanabilirmiyim bunun dusuncesi bile icimi kipir kipir ediyordu ama ayni zamanda da icimin huzunla dolmasina neden oluyordu, her ne kadar burda kalmak,bir zindanda kalmaktan farksizsa,Diego benim icin her zaman bu zindandaki yasam sevincmdi ve onu sonsuza kadar birakip gitmek icimi acitiyordu,kendimi bildim bileli onunla beraberdim , benim icin her zaman bir yoldas gibiydi, benim dunyadaki tek varligimdi.benim tam tersime o hic evlatlik gitmek istemiyordu , kendi ayaklari ustunde durup , kimseye ihtiyaci olmadan yasamak istiyordu, tek hayali 18 yasina bastiginda bir kus gibi ucup gitmek. benimde onunla gelmemi istiyordu ama ben her zaman bir ailenin, bir babanin,bir annenin sevgisini hayal etmisimdir,sicak bir yuva...hep bu konular ile ilgili hep tartisiriz ama hic bir zaman bir sonuca varmayiz.
bugun icin  ozel bir elbise diktim kendime belki  gelecekteki anne-babam la bugun tanisirim diye.
daha fazla dayanamayip yataktan firlayip lavaboya girdim ve ozen gostererek hazirlanmaya basladim.... aslinda yapilacak pek bir sey yoktu. elimi,yuzumu guzelce yikamak disinda.cunku kendime pek bakim malzemesi alacak param yoktu.bunlarla yetinmek zorundaydim
.......
tam kapiyi acip asagiya inecek iken biri kapiyi sertce yuzume vurarak acti,burnum kipkirmizi olmustu , bir an acisi okadar yogunlasti ki kirildigini sandim ama kaba bayan Mariana arkasina bile bakmadan bagirarak cocuklari uyandirmaya basladi ne diye sasirmistim ki her zamanki yaptigiydi bu.
arkasina donup beni gordugunde sasirdi,beni bastan asagiya suzup alayci bir tonla "ohhh.. suna da bakin yeni bir elbise giyinmis. bu guna ozel mi , ne kadar da burdan gitmeye merakli , bence o kadar heveslenme bataklik faresi kim bilir sonraki hayatinin simdikinden daha iyi olacagini,her neyse ne diye sana anlatiyorum ki bir guvercinin kafasi bile seninkinden daha iyi calisir." diyerek yeniden bagirarak cocuklari uyandirmayi calisti.
bu gun okadar heyecanli ve mutluyum ki bayan Mariana'nin sozleri bile modumu dusuremez.hizlica merdivenlerden inerek yemek salonuna gittim ama o kadar heyecanliydim ki heyecanim aciligimi bastiriyordu , resmen hayal dunyasinda suzuluyordum, etrafimdaki insanlar anlamadigim bazi seyler mirildaniyolardi ama ben hic bir sey algilayamiyordum.tek dusundugum Acaba nasil gorunuyolar?,Nasil insanlar?,Acaba cocuklari var mi?,Beni kabul ederler mi?aklimda tonca soru var.
Aniden binanin disinda bir ugultu oldu, bayan Mariana hizlica iceri dalarak,"Hemen hepiniz buyuk salonda toplanip sira olun hemen ."dedi sinirle ve disariya kostu,disarda bir kac kisinin sesi geliyordu, ama hicbirini goremedim.
tam elimi uzatip kapayi biraz araliyacaktim ki kapi gorevlisi bay Thomas elimden cekistirerek beni salona  dogru yonlendirdi."Nadia, aklini mi kacirdin Mariana dan iyi bir dayak yamek mi istiyorsun,hemen diger cocuklari da alarak buyuk salona git ve bayan Mariana nin dedigi gibi sira olun!" dalginligimi dagitmaya calisarak basimi saladim,sonra hala uyanmamis bazi cocuklari uyandirmak icin ust katta ciktim.Tam ust katta cikarken Diego nun bir kac cocugu elinden alarak asagiya indigini gordum cocuklar uykulu gozlerle etrafa saskin gozlerle bakiyolardi.Diego ya bakarak cocuklarin duyamayacagi gibi kullagina fisildayarak "cok tedirginim,sence ne olacak basta bunun icin cok heyecanliydim ama simdi dusundukce yeni bir baslangic hele sensiz bir baslangic icin asla hazir olmadigimi dusunuyorum."dedim ister istemez aglamakli bir sesle.Diego her zamanki sakinligiyle "Ah aptal sey bu kadar becereksiz olabilecegine dusunmemistim."dedi hafif gulumseyip eskiden gibi her seye espiriye baglayip beni guldurmeye calisarak ama bu defa kendiside basarili olmadigini biliyordu cunku gozleri dolmus kendini zar zor kontrol ediyordu bu defadaki espirisi ikimizi guldurmek yerine aglatmisti.birden bay Thomasin sesiyle kendimize gelerek ise koyulduk butun  cocuklari buyuk salona topladik hepimiz sira olmustuk.Bugun buyuk salon hic olmadigi kadar sesizdi hic kimseden cit cikmiyordu herkes sanki nefesini tutmus gibiydi.Bir kac dakikanin ardindan bayan Mariana kapida belirdi yuzu disariya dogru bakiyordu bizde disariya dogru bakmaya calistik ama hic bir sey goremedik birden bayan Mariana "Lutfen iceri buyurun efendim bu taraftan" dedi gulumseyerek onu hic bu kadar mutlu gormemistik herhalde bizden kurtuldugu icindi hos eger bende gitsem bende mutlu olurdum dedim yalan oldugunu bile bile. Butun gozler kapiya dogru cevrilmisti iceriye iyi giyinimli yaklasik 40 yaslarinda bir erkek  ve adamdan daha genc gorunumlu bir kadin iceri girdi.Cocuklar birbirlerine fisildayarak ne kadar zengin olduklarini konusmaya basladilar.Bayan Mariana nin attigi ters  bir bakisla hepsi aniden sustu. Iyi giyinimli bayan ve erkek bir birine uyumlu yavas adimlarla yanimizdan gecerek bizi yukardan asagiya suzduler.Yuzlerinde anlam veremedigim garip bir gulumseme vardi.Bazi cocuklarin saclarini okusadilar,onlari gidiklayarak guldurmeye calistilar sonrada birbirlerine anlasilmaayn bir seyler fisildadilar.Siranin en basinda durmus Diego biraz egilerek bana bakti ve iyi sanslar gonderdi.Kadin ve erkek bana dogru geldiklerinde ister istemez tedirginlesmistim kadin garip bir sekilde gozlerini gozlerime kilitlemisti sonra bir adim one gelerek "Gozlerin cok guzel"dedi.Neden bilmiyorum ama iltifati hic de samimi gelmemisti.Evet bu alisildik bir seydi simdiye kadar cok kisi gozlerimin koyu zumrut yesili rengine iltifat etmislerdi ama simdiye kadar hic biri bana bu kadar tuhaf ve sinsice gelmemisti.Turlari bittignde ise bayan Mariana ya dogru donerek disarda konusmak icin buyuk salondan ayirldilar.Salon eski sesizligine geri donmustu.Hepimiz sanki tas kesilmistik.Bir mudet sonra bayan Mariana iceri gelerek az onceki halinden eser kalmamiscasina bagararak"Simdi hepiniz yukari odalariniza,cagirmadan da asagiya inmeyin."dedi.
Bizde bayan Mariana nin inadina oyalaya oyalaya cocuklari da alarak yukariya dogru ciktik.Her zamanki gibi Diego yerinde duramayark bilgi toplamak icin gizlice odadn cikip onlari dinlemeye basladi.Nezamandir oylece hic konusmaadn oda da oturdugumuzu hatirlayamiyorum ama uzun bir sure gecmedigine eminim ama iste bana yillar gibi gelmisti.
aniden Diego kapiyi acarak iceri girdi,her zamanin aksine yuzu asikti,onu hic bu kadar uzgun gormemisimdir, yuzundeki tebesumuyle herkesin icini isitir,ama simdi yuzunden dusen bin parca."Ne oldu Diego neyin var." dedim.basini kaldirarak "Bayan Mariana yi duymadin mi?" dedi aglamakli sesle.
"Hayir duyamadik, ne oldu ki , bidaka bidaka ...yoksa ..yoksa ben mi?"