Nadia

Veda

.....dilim tutulmustu...ne olmustu bana, yillardir bunu beklemiyor muydum, neden simdi bir kosede oturup yuksek sesle aglamak istiyordum... neden ...
sanki dunya durmustu , vucudum hissizlesmisti adeta....
basimi kaldirarak Diego'ya baktim gozlerim dolmustu yuzunu secemiyordum,gozyaslarimi kontrol edemiyordum,ayaga kalkip sikica sarildim ona.
ne diyecegimi bilemiyordum,sanki butun sozcukler aklimdan silinip atilmisti,agzimi acip seni cok ozliyecegim. bile diyemedim.
kapinin acilmasiyla irkildim.
bayan Mariana " Evet bu kadar drama yeter sen , sen ve sen .. ah az kalsin unutuyordum bide sen hemen coplerinizi toplayin , sizi almaya geldiler. sizizi doverek asagiya goturmemi istemiyorsaniz elinizi cabuk tutsaniz iyi olur." diyerek bir eli belinde bir eli kapi kolunda gozlerini bize dikmis bekliyordu. ama ben gitmek istemiyordum , simdi anliyordum neden ayrilan cocuklarin hungur hungur aglayip gitmek istemediklerini oysa bu firsat icin her seylerini vermeye hazirdiler.buranin cocuklari birbirlerine cok siki bir bagla baglilar bir aile gibi bir kardes gibi ....
gozyaslarimi silerek gercekle yuzlesmeye calistim,eger bir aile istiyorsam bunun icin bazi seylerden vazgecmeliydim. hizlica bir kac parca elbise alip bavula sikistirdim.arkama donup Diego'ya bakmaya cesaretim yoktu onun aglamasini gormek istemiyordum, eger onu boyle gorursem asla gidemem asla ......

"Hadi salanin artik, cabuk ..cabuk !"diyerek bizi cekistirmeye basladi. tam kapidan cikarken dayanamayip arkama baktim Diego yasli gozlerle bana bakip bir cocuk gibi hungur hungur agliyordu benim de ondan farkli bir tarafim yoktu ,"Hayir lutfen bayan Mariana ben gitmek istemiyorum lutfen ..soz veriyorum her soylediginizi yerine getirecegim , lutfen benim burda kalmami izin verin."dedim anlasilmaz bisekilde sonra ayaklarina kapanip ona yalvarmaya basladim.Diego yanima gelip beni kaldirark asagiya dogru yonlerdirdi sonra gozyaslarini silerek, zoraki bir gulumsemeyle bana donup "Hayir aptal sey .. bunu yapmiyacaksin" tam konsmaya devam edecekken bayan Mariana kahkaha atmaya basladi "Onun secmeye hakki yok aptal cocuk onu sectiler ve o gitmek zorunda beni anliyormusun." dedi sonra saclarimdan tutugu gibi beni cekistirmeye basladi.beynim uyusmustu , sanki iradem yokmuscasina bayan Mariana'nin beni surukledigi her tarafa dogru istemesizce gidiyordum. Diegonun bagirirsmalarini bir ugultu seklinde duyuyordum.tek anliyabildigim Kesinlikle bir gun beni gormeye gelecegini ve asla birakmiyacaginiydi. sacimdaki aciyi hissetmiyordum bile..

yetimhanenin her bir kismi beni Diego"yla beraber yasadigimiz mutlu anilara goturuyordu.cocukluk anilarimiza ....
cok tuhaf ama sanki bayan Mariana"nin gozleri dolmus gibiydi , ne kadar zalim bir kadin olsada hayatimin tamamini onla beraberdim,onun her zamanki kizgin tavirlarini ozliyecektim. bu merdivenlerin uzayip gitmesini istiyordum ....

asagiya vardigimizda kimsecikler yoktu sadece disarda kocaman siyah bir araba bekliyordu,bay Thomas bizelere bakip agliyordu , kosarak ona sarildim butun cocuklarda beni takip etti, bu an hic bitmesin istiyordum, artik burdan gitme istegim nedense tamamen sonmustu. burdaki sevdiklerimi birakmak bu kadar zor olabilecegini dusunmemistim.disardan gelen araba sesiyle hepimiz disariya dogru baktik , arabanin camlari simsiyahti disardan hicbir sey gozukmuyordu. bay Thomas basimizi oksayarak "Artik gitme zamani cocuklar , ayrilik her zaman acidir ama acilar guclendirir.hayatta cok zorluklarla karsilanabilirsiniz ama bu zorluklar hic bir zaman zayif noktaniz olmasin."dedi.
sonra da bavularimizi elimizden alarak arabaya dogru gitti.arkama donup bayan Mariana"ya baktim.simdiye kadar hic bayan Mariana'ya sarilmamistim,hep bundan cekinmistim.ama butun bunlari bir kenara birakarak ona ilk ve son kez sarilmak istiyordum.artik eskisi gibi gozleri ofkeyle bakmiyordu sanki bambaska bakiyordu,gozlerini okumak zordu , aciyla mi bakiyordu , kederle mi yoksa ..yoksa korkuyla mi? bunu anlamak guctu.
ona dogru bir adim atarak hic dusunmeden sarildim.beni kendinden uzaklastirip, bana kizacagini sandim ama beni sasirtarak kolarini bana sardi,bunu yapmasi gozyaslarimin gene kontrolsuzce akmasina sebep oldu... bir kac saniye dolmadan hizlica kendini toplayarak,eski bayan Mariana'ya dondu.
"Sanki biri olmus gibi aglamayi kes,ciddiyim!ne zamandir sizi bekliyolar. cocuklari da alarak git artik. bunu istemiyormudydun,ozaman neden bu kadar olay yaratiyorsun ki hemen arabaya.." dedi sesi titreyerek.cocuklari da alip arabaya dogru istemesizce yurudum.

arabanin kapisini kendime dogru cekerek actim. icerde sicacik gulumsemeleriyle bize dogru bakan bir kadin ve bir erkek oturuyordu ikiside on koltuktaydi.simdiye kadar boyle bir araba gormemistim. normalde benim bildigim arabalar da on koltuklari arka koltuklardan ayiran sefaf duva benzeri bir sey olmaz,ama bu araba tam da boyleydi. neyse aklimdan sacma sapan dusunceleri atmaya calistim,simdiye kadar kac tane araba modeli gormustum ki.demeki boyleleri de varmis. basimla onlara selam vererek cocuklari iceriye dogru oturmalari icin isaret ettim. arabanin kapisini yavasca kapatim.
herkes merak dolu gozlerle birbirlerini suzuyor ama hic kimsenin agzindan bir sey cikmiyordu. cocuklar anlasilmaz biseyler fisildasiyolardi.arabada gergin bir hava hukum suruyordu.

birden midemin bulanmasina neden olan arabanin havalandirma kismindan gelen bir kokuyla sarsildim. sesizligi bozarak sefaf cama vurup"Affedersiniz bayan, bu kokuda nedir? gercekten rahatsiz edici" ama sanki beni duymamis gibi hic bir tepki gostermedi.cama daha sert vurarak yeniden denedim ama hic bir tepki alamadim. artik deneyecek gucum kalmamisti.basim sersemlesmisti.cocuklara dogru donerek elleini tutum.Korkmayin hic bir sey olmayacak ben yaninizdayim.
cocuklar da benden farkli bir taraflari yoktu.bayilmak uzereydiler....
sanki araba kendi etrafinda donuyormus gibiydi.her yer bulaniklasmaya basladi.......