You saved me

Hoofdstuk 17

Koen
Met de hele bende wandelde we richting de plek waar we het noorderlicht gingen kijken. Ik liep hand in hand met Tineke een beetje achteraan in de groep. Op zulk soort momentjes besef ik vaak hoe goed ik het nu heb. Met mijn droom vrouw naast me wandel ik tussen de beste mensen van de wereld, veel beter kan niet toch? Het is zo heerlijk hoe hecht ons korps is, dat we dit soort dingen ook met elkaar doen bewijst dat maar weer door en door. Vaak hoor ik van maten van de politieschool dat dat helemaal niet zo is in andere korpsen. Met een grote glimlach op mijn gezicht liep ik verder. 'Seg Koentje wat zit jij opeens te glimlachen?' Vroeg Obi uitdagend. 'Nou gewoon hoe gelukkig ik nu ben, met jullie, met Tineke, gewoon met mijn leven eigenlijk.' Het hele korps keek in mijn richting. 'Aaahw zo lief!' Piepte iedereen tegelijk. We schoten met z'n allen in de lach. En Tineke keek mij glimlachend aan, met die glimlachend die alleen zij heeft, zo mooi, zo lief, gewoon perfect.
Het was nog een gezellige wandeling richting de plek waar we het noorderlicht zullen zien. Toen we aankwamen legde we een kleedje neer en zette Brigitte de picknick mand erop. Het zou nog wel even duren voor we effectief het noorderlicht te zien zouden krijgen dus zo konden we ons voorlopig vermaken. Nadat we even gewoon gekletst hadden zag ik Floor en Femke wat smoezen en daarna sprongen ze recht: 'wie heeft er zin in een potje waarheid, durven of doen?!' Riepen ze enthousiast. Iedereen vond het een goed plan dus we begonnen eraan. Eerst gewoon wat simpele vragen en daarna werden de vragen steeds intiemer. Tom was aan de beurt: 'Oke waarheid, durven of doen aan.. Eric!' 'Uuuhm waarheid!' Antwoordde hij. 'Goed vorige keer zei je dat je wel iemand op het oog had dusss wie is dat?' Vroeg Tom. Eric begon te blozen en keek mij hulpzoekend aan, ik haalde mijn schouders op. Zachtjes aan begon iedereen te roepen: 'zeg het, zeg het, zeg het!' Eric raakte een beetje in de stress zag ik. 'Oké wacht, geef ons anders een tip.' Zei ik om Eric toch een beetje te helpen. Meteen stroomde er een vragenvuur op hem af. "Is het een hij of een zij?" "Kennen we diegene?" "Hoelang al?" en ga zo maar door. 'Oké rustig mannekes, ik beantwoord 3 vragen vecht maar uit welke' zei Eric. Er begon meteen een hevig overleg. Eric glimlachte nog even dankbaar naar mij. 'Oké goed we hebben ze!' Riep Brigitte na een tijdje. Ik vond het wel een beetje sneu voor Eric dat uitgerekend Brigitte met de vragen kwam maar goed. 'Oké vraag 1, is het een hij of een zij of ja wat dan ook?' Vroeg Brigitte. 'Een zij' antwoordde Eric. 'Okeee! Vraag 2, kennen wij haar?' Vroeg Floor. 'Ja!' Antwoordde Eric. 'Okee en dan als laatste, is het iemand uit het korps?' Vroeg Femke. Eric begon te blozen. 'Dat is dus een ja!' Riep Tineke. Iedereen schoot in de lach en daarna gingen we verder.

Een uurtje later zaten we met z'n alle op het kleedje te kijken naar het noorderlicht, het was echt prachtig!! 'Uhm mannekes, waar is Aziz eigenlijk?' Vroeg Obi opeens. 'Hier ben ik!' Zei Aziz die met zijn camera achter ons stond. Iedereen keek hem aan. 'Wat? Dit moment moet wel op de foto eh!' Zei Aziz. Iedereen begon te lachen. 'Bedankt Aziz!' Zeiden we allemaal in koor waardoor we nog harder moesten lachen. We poseerde allemaal nog een beetje voor de foto's en daarna gingen we terug op t kleedje zitten. Behalve dat we op de terug weg met een paar zatte zotten zaten was het een hele gezellige avond! 😅

Tineke
Toen we terug kwamen in het huisje gingen Eric, Femke en Obi meteen door naar bed. Nouja ze werden naar bed gestuurd aangezien ze zo zat als wat waren en morgen moeten ze er wel een beetje fatsoenlijk bij zitten aangezien het morgen officieel kerst is. We hebben vorige week al lootjes getrokken dus de cadeautjes liggen al onder de boom. We dronken nog even wat met zijn allen en daarna ging de rest ook naar boven. 'En niet vergeten, morgen is het kerst hè mannekes!!' Riep Floor enthousiast door het hele huisje. 'Tuurlijk vergeten we dat niet Floortje!' Antwoordde Femke even enthousiast terug en daarna huppelde ze bijna de trap op. Koen en ik lagen nog even wat te kletsen ik bed voor we gingen slapen. Ik lag in zijn armen met mijn hoofd op zijn borstkas. 'Zin in morgen schat?' Vroeg Koen na een korte stilte. 'Dat je dat nog moet vragen' zei ik glimlachend terwijl ik nog dichter tegen hem aankroop. Hij pakte me stevig vast en drukte een kusje in mijn haar. 'Slaapwel liefste' zei Koen. Ik hoorde gewoon aan zijn stem dat hij moe was. Met een glimlach op mijn gezicht antwoordde ik hem: 'slaapwel allerliefste'.