yatağını düzeltip salona doğru yürüdü. arkadaşları evine gelecekti bu yüzden evini düzenliyordu. nihayet evin tüm dağınık yerlerini düzelttikten sonra dinlenmek için koltuğa oturdu.
birkaç saniye sonra telefonu çalmaya başladı. uzun zamandır o numara aramıyordu bu yüzden onun aradığını düşündü ve heyecanla telefonunu eline aldı. arayana baktığında bu sefer farklı bir numara arıyordu. başka bir numaradan aramıştır diye düşünerek heyecanla telefonu açtı. kalın bir ses çıktığında şaşırıp kaldı.
"alo?"
"alo?"
"sen, aoyagi sumire?"
"evet, benim?"
"sen, ona yardım etmedin."
"k-kime?"
"ona. o senden yardım istedi ama ona yardım etmedin."
mire korkmaya başlıyordu. sesi öncekindem daha yüksek çıktı.
"ona yardım etmek istedim ama edemedim çünkü bana ne olduğunu bile söylemedi!"
"sonuç olarak ona yardım etmedin. onun adı bang soeun'dı."
"ona yardım etmeyi o kadar istedim ki her gün onu düşündüm ona ulaşmak için her şeyi yaptım günlerdir mesaj attım hiç birine bakmadı. o her aradığında heyecanla telefonu açtım yüz tane soru sordum hiç birine cevap vermedi birisi ona zarar veriyordu bunu anlıyordum ama bana cevap vermiyordu ona yardım edemiyordum!"
"anlıyorum fakat o senden çok yardım istedi ve dediklerinden anlayamadın. ona yardım etmedin. onu öldürdün. o senin yüzünden oldu. o, sen onu kurtarmadığın için şiddet görmekten öldü. şimdi de sen öleceksin."
"NE!?"
"şimdi seni öldürmek için evine geliyorlar."
mire panikle cama baktı. birkaç kişi evine doğru geliyordu.
"HAYIR, HAYIR ÖLMEK İSTEMİYORUM!!"
her şey çok geçti. mire artık ölmüştü.
