5 seconden.....(on hold)

5.

Okeeeeeee, zo te horen kennen al deze mensen elkaar en ik heb zo'n klein vermoeden dat ik deze mensen zou moeten kennen of anders wel gekend heb. En volgens mij, oke dit klinkt misschien raar, maar volgens mij kennen zij mij ook. Maar goed, dat zwaard ding snijd nog steeds in mijn keel en ik hoop dat Henry en , was het nou Mark?, snel iets gaan doen zodat deze engerd me los laat.

'Laat haar gaan.' Sist Henry.

'En waarom zou ik dat doen, ik heb daar geen profijt van. Ze gaat er aan.'

Devil klinkt echt moordlustig en daarbij, ik voel zijn greep steeds strakker worden. Volgens mij heeft Mark het gezien want hij laat Henry een stap terug zetten.

'Wat wil je dat we doen zodat je haar laat gaan.' Mark kijkt voor één seconde in mijn ogen en ik zie....spijt?

'Er is niets dat je me kunt geven. Als ik Laura gedood heb dan gaan jullie er ook aan. Allebei.'

Dit is het moment dat Henry en Mark in actie komen. Ze springen in de lucht en landen in volle wapenuitrusting op de grond. Dit is echt zo van...... Ze trekken hun wapen. Henry heeft een zwaard en Mark heeft een soort van lans achtig ding vast. Ze rennen op ons af en ik voel dat Devils greep om mij verslapt. Ik ruk me los en in een impuls spring ik net zo in de lucht als de twee jongens deden. Ook ik sta nu in volle wapenuitrusting op de vloer. Ik heb geen idee wie die Devil is en Henry en Mark ken ik eigenlijk ook niet maar ik weet wel dat Devil ons gaat vermoorden als wij hem niet verslaan. Dus besluit ik om de jongens te gaan helpen.

Een gevecht volgt en na 10 minuten te hebben gevochten weet Devil Henry in een hoekje te drijven. Mark en ik kijken elkaar aan en we zijn het erover eens dat het zonder onze hulp Henry niet gaat lukken om uit deze positie te komen. Ik sprint op Devil af en spring op zijn rug. Hij lijkt uit evenwicht en zet een aantal stappen naar achter. Dit is niet zo goed want nu vallen we bijna,en hij boven op mij,maar intussen is Henry wel uit de hoek gekomen en komen hij en Mark op mij en Devil af. Ik spring van zijn rug en richt mijn dolk op zijn keel. Hij kan geen kant meer op. Ik hoor Mark roepen dat ik hem neer moet steken maar iets weerhoud me daarvan. Ik kan het niet, ik kijk Devil aan en ik kan het niet. Henry komt naar me toe gerend, duwt me opzij en steekt Devil in zijn been. Wat ik dan zie is echt raar. Het lijkt wel alsof hij in een soort goud poeder verandert. Het enige wat van die moordlustige man overblijft is een hoopje goudstof en na een paar seconden is ook dit verdwenen.

Ik laat me langzaam op de bank zakken. De woonkamer is een ravage en alles wat er dit afgelopen half uur is gebeurd lijkt erg onwerkelijk. Ik hoorde Devil iets zeggen over ene Laura en ik heb geen idee wie dat is al leek het wel op mij te slaan. Henry en mark blijken te kunnen vechten en ik trouwens ook. En daarbij heeft Henry net een engerd in stof laten veranderen. Al deze gedachtes spoken rond in mijn hoofd en ik merk dat ik erg moe ben. Ik kijk om me heen en zie Mark en Henry nergens. Wel hoor ik uit de keuken stemmen komen.

'-kan toch niet!!'

'Luister we kunnen niets vertellen.'

'Maar ze moet het toch we-'

'Wat moet ik weten?' vraag ik achterdochtig. Ik zie de twee verschrikt opkijken. Ze kijken echt alsof ik ze net heb betrapt toen ze stiekem koekjes aan het stelen waren uit de koektrommel terwijl ik ze dat streng verboden had. Deze gedachte laat me in lachen uitbarsten en ik vergeet bijna helemaal wat er net is gebeurd. De jongens kijken me nu nog verbaasder aan en daar moet ik dus nog harder om lachen! Ik kom niet meer bij !

'Wat-?' Henry kijkt Mark vragend aan en richt daarna zijn blik weer op mij.

'Hahahahaha, jullie kijken net alsof-hahahahahah- jullie-hahahahaha-' Ik lig nu te rollen over de grond en Henry en Mark zien er hopeloos uit. Ze weten niet meer wat ze moeten doen. Na zo nog vijf minuten te hebben gelachen ben ik weer een beetje bijgekomen en ik neem plaats aan de tafel. Ik veeg de tranen uit mijn ogen en kijk de jongens één voor één heel serieus aan.

'Wat moest ik weten?'

'eeeehhhhhm, niets hoor dat ging niet over jou?' Antwoord Henry. Het had niet gemoeten maar het komt er vragend uit. Smekend om hulp kijkt hij Mark aan.

'Nee, inderdaad.' Vult Mark hem aan. 'Het ging over de...... moeder van Henry!!'

'Ja!! Ja, ze mag echt niet zien wat hier is gebeurd.'

Ik kijk ze aan. 'Maar jongens, WAT is hier dan gebeurd??!!'

Mark en Henry kijken elkaar een moment aan en Mark zucht. 'Laura, dat kunnen we je echt niet vertellen.' Hij slaat een hand voor zijn mond en ik sta langzaam op van mijn stoel.

'Jij weet wie ik ben? Heet ik Laura en, Henry? Wist jij dit ook??' Ik kijk hem dreigend aan en Henry staat ook op.Hij komt langzaam dichterbij en steekt zijn arm uit, maar ik sla hem weg.

'Wist jij dit ook en heb je dat niet gewoon gezegd toen ik het vroeg??'

'J-ja.'

' Maar waarom?' Het voelt alsof er iets breekt ook al ken ik deze jongen helemaal niet.

Mark komt tussen beide. 'Omdat het niet kon Laura.'