DEPRESYON GÜZELİM /texting/

3.0

İyi okumalar.

Çağrı'dan :

Babam Tozluyaka ekibini ve bizim çocukları evimize davet etmişti.

Aramızdaki düşmanlığın bitmesi için öncelik etmiş, böyle bir plan kurmuştu.

Sabahtan beridir evin içinde hazırlıklar devam ediyordu.

Bu hazırlığın tek sebebinin bizler olduğunu sanmıyordum çünkü Derya Ablanın da gelecek olması ekstra babamın panik yapması için yeterliydi.

Babam, bahçe kısmında barbekü ile ilgileniyordu.

Annemi evine postalamış olması onun daha rahat hareket etmesini sağlıyordu.

Ben de mutfak kısmında pasta için  krem şantiyi karıştırıyordum.

Umarım zehirlenmezlerdi.

Arkadan da çok sevdiğin şarkılardan biri olan Düşünme Sev'i  son ses açmış hem dinleyip hem de şarkının nakarat kısmına eşlik ediyordum.

"Uzakta durma gel işte
Tuzak mı senle sevişmek
Düşün düşün düşünme sev işte"

"Kendi ellerin ile pasta yapıyorsun bize ha ?"

Gaipten Zeynep'in sesini duydum sansam da gaipten değil tam yanımdan geliyordu.

Ona dönerek cevap vereceğim sırada karşımda hiç görmeyi beklemediğim bir Zeynep vardı.

Siyah dar elbisesi, düzleştirmiş saçları ve kakülüyle gözlerimin şaşkınlıkla büyümesine ağzımın açık kalmasına neden olmuştu.

"Yok am-"

Kaşlarını kaldırarak bana baktığında yutkunarak kendime gelmiştim

"Yok amenna artık!" Bu nasıl bir cümleydi Çağrı ? TDK evine baskına gelecek birazdan Türkçeyi katlettiğin için.

Zeynep kendi etrafında dönerek bana baktı.

"Ee, nasıl olmuşum ? Yakışmış mı ?"

Konuşmak için bir dilin olduğunu hatırlaman gerek şu anda Çağrı.

Senden bir cevap bekliyor.

"Soruyor musun gerçekten?"

Kafasını aşağı yukarı sallayarak benden kesin bir cevap beklediğini anlamıştım.

"Aynalar güzelliğini görünce kırılmamıştır umarım. "

Yüzündeki gülümseme büyümüştü.

"Aynalar kendimi fark etmemi sağladı."

Benim güzel kızım büyüyordu ve artık kendi güzelliğinin farkındaydı.

Başarmıştı, başarmıştık.

"O zaman bugün senin günün, asıl Zeynep'in doğuş günü."

"Evet, o yüzden de pastayı birlikte yapıyoruz ki yiyebilelim. "

Elimdeki krem şanti kasesini alarak dolaba koymuş, tezgahtaki çilekleri doğramaya başlamıştı.

"Bu arada..."

Gözleriyle beni süzerek göz kırptı.

"Sen de çok şık olmuşsun, ateş ediyorsun yani." Gülerek gömleğimi göstermiş, onun gülüşüyle ben de gülmüştüm.

Elim boş durmasın diye ben de diğer meyveleri kesmeye başlamıştım.

Zeynep elindeki bıçağı bırakarak bana döndü.

"Çağrı..."

"Hmm ?"

"Geçen gün yiyemedin diye sana börek getirmiştim, girişteki masaya bıraktım onu da getirir misin tabağa koyalım ?"

Duraksamıştım.

Annem bile beni bu kadar düşünmemişti.

Kafamla onu onaylarak tarif ettiği yerden börekleri koyduğu borcamı getirmiş, dolaptan çıkardığım tabakları bölüştürmüştüm.

"Teşekkür ederim Zeyno."

"Neden ?"

"Beni benden daha çok düşündüğün için."

.

Zeyomun Çağrım için börek getirmesi...

Çağrı'nın Zeynep'i görünce afallaması...

Asklariim ya 🥲💝