DEPRESYON GÜZELİM /texting/

4.0

İyi okumalar.

Çağrı'dan :

Her acı zamanla geçer diyen Cem Adrian bile sonradan her acı zamanla geçmez diyordu.

Acılar ve yaralar.

ve yaranıza ilaç olan insanlar.

Zeynep gibi.

Hastaneden çıktıktan sonra bizimle beraber eve gelmişti. Göz hapsindeydim.

Su içmeye kalktığımda bile nereye diye soruyordu.

Şimdi ise mutfakta aç karnımızı doyurmak için bulunmaktaydık.

"Çağrı ne yersin ? Fıstıksız!"

Fıstık sayemde meşhur olmuştu, dillerden düşmüyordu.

"Ne yaparsan yerim yavrum, fark etmez bana."

Biz mutfakta ne yapsak da yesek tartışmamızı sürdürürken babam gelmişti.

"Zeyno, kızım sen buradasın değil mi ? Ben Çağrı'nın alerji ilaçlarını alıp geleyim."

"Buradayım hocam,  merak etmeyin. Çağrı bana emanet."

Babam, Zeyno'ya ; Zeyno, babama gülümserken ben de onların gülümsemelerine gülümsüyordum.

Babam bize veda ederek evden çıktığında Zeynep hâlâ kara kara ne yapabileceğini düşünüyordu.

"Güzelim, yap bir makarna yiyelim işte. Niye bu kadar düşündün ?"

"Klişe yaz dizisindeki başrol müyüm ben Çağrı ? Ben makarna yapacağım sen de daha önce hiç makarna yememiş gibi waoow diyeceksin."

Kahkaha attığımda o da gülmeye başlamıştı.

Yaz dizilerine durduk yere disk atmıştı ama bence komikti.

"Tavuk vardı dolapta. İstersen sote yapalım. "

Dediğim fikir aklına yatmış olacak ki kafasını salladı. Dolaptan malzemeleri çıkardığımda o sebzeleri doğrarken ben de tavuğu doğruyordum.

"Pilav da yapalım yanına Çağrı, mis gibi olur!"

"Salatasız keyfi çıkmaz, salata da yapalım."

Her şeyi geride bırakıp beraber yemek yapıyorduk.

Önce yaralarımızı sarmıştık sonra sarılmıştık.

Aşk buydu galiba.

Tavuk sotenin malzemelerini ben birleştirirken Zeyno da pilavı ocağın üstüne koymuştu.

Ardından salataya yapmaya başladığında bileğindeki izi görmem ile yüzüm düşmüştü.

Bileğini kendi elimin arasına alarak öptüğümde Zeynep'in burukça gülümsediğini gördüm.

Defalarca kez sormak istemiştim nedenini ama dilim varmamıştı.

"Bir yıl önce hayattan umudum kalmamıştı. Neyi tutsam elimde kalıyordu. Mutlu değildim. Eksik kalan bir şeyler vardı ve ben eksik kalmaktan yorulmuştum. "