Şura

♣ Bölüm 1 ♣

Selamun aleykum ^^ oylayan ve yorumlayan arkadaşlara çok teşekkür ederim.Umarım bölümü beğenirsiniz iyi okumalar..Bölüm ithafı @gmz398

Yüzümü yalayıp geçen rüzgar tüm bedenimi adeta ürpertmiş.Rüzgarın ardından çiseleyen yağmur ,esen rüzgarın üstüne beni üşütmüştü.Günlük güneşlik hava birden nasıl bu hale gelmişti gerçekten anlaması zordu.Ağzımda ezbere bildiğim kısa sureleri kısık sesle tekrar ediyordum.

Tam bir saattir amaçsızca yürüdüğüm yollar beni yormuştu.Yağmurdan ağırlaşmış şalım anlıma yapışınca üzerime giydiğim ceketten elimi çıkarıp anlıma yapışan şalı kaldırdım.Pantolonumun paçası yerde sürtüne sürtüne çamur içindeydi.Hiç tereddütsüz yoluma devam edip soğuğa ve yağmura aldırış etmiyordum.Derince bir nefes alıp bulunduğum sokağa göz gezdirdim.

Eski ahşap gecekonduların yer yer sıralanmış olduğu sokaktan her günkü gibi sadece hızlı adımlarla geçiyordum.Yağmurun başlamasıyla evlerine kaçan küçük çocuklarla sokak boşalmıştı.

Ardımdan gelen ayak sesleri ise beynimin bana oynadığı bir oyun gibiydi.Kaskatı kesilmiş yüzümü ısıtmak için iki elimle yüzümü ısıttım.Soğuk havadan dolayı ağzımdan çıkan buharla da ellerimi ısıttım.Allah'a şükür gündüzdü.Yoksa ne yapardım bilmiyordum.Her gün Öykü ile beraber geldiğim yollar dı bu yollar.Bugün Öykü'nün bir işi olduğu için o erkenden gitti,ben ise tek gidiyordum.

Zaten yan daireye yeni kişiler taşınacağı için sevgili ev sahibimizin mütevazı isteğiyle evi temizledik.Bacaklarım ve kollarımda bu temizlikten nasibini aldılar.Her ne kadar yorgun olsamda bacaklarım tam olarak tükenmemişti.Sadece biraz hissizleşmiş gibiydiler.

Yüzümü gökyüzüne doğru kaldırdım.Derin bir nefes aldım.Yağmurun tam olarak açmama engel olduğu göz kapaklarımı biraz daha zorlayarak açtım.

Gökyüzünü biraz inceleyince sanki Miraç'ın gözlerinin rengine bürünmüş gibiydi.Kara bulutlar her ne kadar maviyi koyulaştırıp karartmış olsada bu gökyüzü Miraç'ın göz rengine boyanmış gibiydi.Daha doğrusu Miraç'ın gözleri bu gökyüzüne boyanmıştı.Gökyüzü bile bana sevdiğim adamı hatırlatıyordu.Evet evet sadece sevdiğim adamı onu ondan habersiz sevdiğim kişiyi.

Arkamdan gelen çatırtı sesi her ne kadar beni korkutduysada soğuk kanlılığımı koruyup ağzımı araladım.

"Beni takip eden kişi her kimsen bundan vazgeç" alaycı çıkan sesim beni bile şaşırmıştı,yol boyunca birinin arkamda olduğunu anlamamam için sağır olmam gerekirdi bu çatırdıylada emin olmuştum.

Cevap vermedi.Ya susmayı tercih ediyordu ya da garipten sesler duymaya başlamıştım.Belki de deliriyordum kim bilir?Hızlı adımlarımı durdurdum.Ağzımdan nefes almaya başladım.Yorulmuştum bitkindim.Evimde uyumak varken neden bu halde olduğum muammaydı.

İçimde oluşan arkama dönme isteğine karşı koymak için uğraşsamda yapamıyordum.'Biri seni takip ediyor' diyen iç sesime sus dedim.Kimse yok sadece garipten sesler duyuyordum 'Garipten ayak sesleri duyman imkansız Şura kabullen artık arkanda biri var' iç sesim beynimi zorluyordu.Ayaklarım hareket haline geçmiş bedenime komut vermişti.Yavaşça arkama döndüm.

Ani bir korna sesiyle sıçradım.Sağ elimi kalbime koyup arabaya yöneldim.Az kalsın eziyordu.Ne kadar sorumsuz insanlar vardı bu dünyada. "Sen" dedim arabanın içindeki kişiye,kısık ve hırıltılı sesimle "Biraz daha dikkat etsene az kalsın birini eziyordun.Düz yolda kaza yapıyordun kör falan mısın?" Arabanın içini net göremiyordum sanki sitemim bomboş sokağaymış gibiydi, ama arabanın ön kapısı açılınca içindeki her kim ise beni duymuş olmalıydı.Sağır değilse tabi.