・゜〄°。Cinizler; Son 4 Efendi°。〄・゜

・゜Bölüm┆6°。

Marvolo bunu söyler söylemez apar topar salondan çıktı. Sonraki 2 hafta boyunca onu görmedim. Kardeşlerimle çok yakınlaşmıştık, onlar hakkında çok fazla gereksiz şey öğrenmiştik. Alicenin okulunu Bir keresinde boğalar basmış ve alice tavandan tırmanarak oradan kaçmış. İnanılmaz bir ailem olduğunu eminim beni övmenize gerek yok.

"AVADA KEDAVRA!" ha bide şuan Bellatrix ile duellodayım ve galiba üstüme doğru gelen yeşil ışıktan söz etmiyorum. Gözlerim kapanıyor...

~^Voldemort'un ağzından^~

Demin gelen yüksek sesle söylenen ölümcül lanet sesi beni tedirgin etti. Açıkcası 1. Sınıf bir öğrenciye bunu öğrettiği için kızıyordum bella'ya ama o ne dersem diyeyim yapmaya devam ediyordu. Gelen bağarış sesleriyle ayaklandım. Bellatrix deli gibi bağarıyordu, tamam kadın deli olabilir ama çok acı şekilde inleyip bağarıyordu ki İlk başta hadrian'ın onu yakalayıp crucio laneti yaptığını düşündüm ama antrenman yerine girdiğimde gördüğüm şey dediğim şeyden kat ve kat uzaktı...

Hadrian, yerde Bellatrix'in kollarında cansız biçimde yatarken kıvırcık saçlı kadın onu kollarının arasına almış tavana doğru bağırarak ağlıyordu. Hayır, lanet olsun! Göz göre göre Hortkuluğunun ölmesine izin vermiş olamazdı, göz göre göre kendi hayatımdan vaz geçmiş olamazdı, göz göre göre aşkımı ölüme göndermiş olamazdı...

Kucağıma aldığım siyah saçlı çocuğu koşarak odama götürüyordum. Gözlerimden akan yaşları bile fark etmemiş, titrediğimi anlamamış ve son hızda gitmemi umursamamıştım. Şuan tek istediğim şey çocuğun yaşamasıydı. Çocuk yaşarsa bende yaşardım ve bu konuda kafiye yapmıyorum, çocuk benim hortkuluğum.

Odaya girer girmez ilk işim Severus'u çağırmak oldu. Ölüm yiyen işareti sayesinde hemen geleceğini biliyordum. Gelmezse onu benim elimden alan bin yaşasın! Odaya apar topar koşarak Lucifer ve levi girdi. Kalbim sıkılmaya başladığı için hadrian'in baş ucuna oturdum. "kalk hadrian! Hadi sakın ölme!" diye bağarıyordum bir yandan. Nefes almak için odadan çıktığımda Severus gelmişti. Ona ne olduğunu sesim titrerken anlattıktan sonra koşarak odaya girmişti. Duvara tutunduğumda neden ağladığımı düşündüm. Neden? Nedeni belli değil miydi? Seviyordum onu. Duvara tutunarak yere oturdum. Koskoca karanlık lordu bu hale getiren küçücük bir çocuktu, ama bana göre o çocuk benim taş kalbimi yumuşatabilen bir Çiçekti...

Sabah uyandığımda kendi yatağımda hadrian'nin yanında yatıyordum. Düzenli nefes alış verişleri uyuduğunu belli ediyordu. Yatağımdan doğrulduğumda odada bulunan yoğun iksir ve bitki kokusu dikkatimi çekti, kazanda kaynayan yeşil iksiri fark ettiğimde yanında duran Severus'uda fark etmem kısa sürdü.

"Severus, Çocuk iyi olacak mı?" dedim hiçte iyi olmayan bir ses tonuyla. "Lordum, çocuğu neden bu kadar önemsediğinizi bilmiyorum ama evet yaşayacak." derin bir nefes aldım. 2. Kez avada kedavra lanetiden sağ çıkan çocuğa baktım ve yüzümdeki gülümseme büyüdü. Sorusuna cevap vermek için Severus'a döndüm.

"Aşk nedir bilir misin severus?"

~^Levi'nin ağzından^~

Kardeşimi o halde gördükten sonra 4'ümüzünde gözüne uyku girmedi. Birlikte kitap okuduk, kafa dağıtmak için oyun oynadık, hatta büyü bile çalıştık ama uyku bizi es geçiyordu. Uyandığım zaman saat gece 3 civarıydı kendimi yataktan zar zor attığımda lavaboya gitmek için ayaklarımı ovuşturdum. Yavaşça kapıyı araladım ve ses çıkarmadan koridorda yürümeye başladım. Arkamdan gelen ayakkabı sesiyle yutkundum ve arkama baktığımda Draco orada dikilmiş bana bakıyordu.