SON YAPRAK

1.Bölüm

Gerçekten bu kadar kolay mıydı ölüm?

Daha dün konuştuğun, birlikte vakit geçirdiğin, sarıldığın insanın bugün olmaması. Yine daha dün, yarın için plan yaparken bugün toprağın altında olması. Ne acı verici. Hayatımda başından beri yanımda olan doğduğum günden beri beni seven, koruyan anne ve babamın şimdi yanımda olmaması.

Ölüm, söylenince ne kadar kolay " dört harf, iki hecelik " bir kelime, oysa oradaki içinde barındırdığı anlam acı, hüzün, mutsuzluk, o kadar kötü ki anlatılamayacak derecede.

Ben her zaman anne ve babamdan önce ölmek istedim. Bencilce olabilir ama onlar olmadan yaşayamam gibi geliyordu ama her zamanki gibi yine istediğim bir şey olmadı. Benden önce hem annem, hem babam öldü.

Gerçekten çok kötü, güvenebildiğim iki insan ikisini de kaybettim. Gerçekten bu kadar acımasız olamazdı hayat. Ben daha ailemle beraber geçireceğimiz günleri düşünürken şimdi onlar yanımda yoktu. Hayat kısaydı... hem de fazlasıyla kısa. Peki bundan sonra beni hayata kim bağlayacaktı? Kim babam ya da annem gibi elimden tutup kaldıracaktı? Yapayalnız mı kalacaktım?