Secret skilled

Hoofdstuk 1: 16!

Yess! Eindelijk zestien! Dacht ik bij mezelf, ik weet niet waarom maar ik keek altijd al uit naar 16 worden, niet dat er veel veranderd maar toch. Weinige dat ik wist dat het mijn hele leven ging veranderen.

Ik klom uit bed met niet veel fitheid in mezelf, totdat ik me bedacht dat vandaag mijn dag was. Ik maakte me snel klaar, trok een mooi kleedje aan, een mooi turkoois kleedje tot aan de knieën. In mijn haar, dat golvend bruin haar was, maakte ik een klein staartje met een groot deel van mijn haar nog los over mijn schouders hangend. Ik droeg nooit make-up wat ik ook vandaag niet deed ook al zou mijn vriendin Flo mij hiervoor afmaken. Volgens haar gezegd ik dicteer: Je zou zoveel mooier met make-up zijn, tja, ik vond make-up gewoon maar niks. Nadat ze dat gezegd had volgde er natuurlijk een hevige discussie over dat ik ook mooi ben zonder make-up omdat zoals ze dat zei het klonk van niet. Maar dat terzijde kon ik niet wachten om mijn verjaardag te vieren met mijn beste vriendin en mijn familie.

Ik liep naar beneden en kon mijn ogen niet geloven, ze hadden de hele tafel rijkelijk versierd en begonnen te zingen toen ik naar beneden kwam, ik voelde me net een prinses. Alleen mijn broer Oscar kon het niet laten om een opmerking te maken en zei: daar is onze slaapster. Het was een geweldige verjaardag, van mijn ouders kreeg ik een nieuwe boog, die ik morgen meteen ga uittesten tijdens de training. Ik doe namelijk als hobby pijl en boog schieten, ik doe het al 2 jaar, ik heb het altijd geweldig gevonden om in films te zien waardoor ik het zelf wou uitproberen. Van mijn broer kreeg ik een boek, en van mijn vriendin kreeg ik een ketting waar een hangertje aanhing van een meisje dat pijl en boog schiet! Het was een geweldige dag! Flo bleef ook slapen en we bleven nog tot laat op. De volgende morgen was er een heerlijk ontbijt klaar gemaakt met koffiekoeken. Rond 10 uur vertrok Flo en niet veel later vertrok ik ook.

Ik had enorm veel zin in de training van vandaag, het was niet echt training want buiten de training ging ik ook vaak nog oefenen. Vandaag ging ik naar de stallen, die van mijn nonkel zijn en ging ik op mijn favoriete paard zitten. Op het eerste zicht was het niet het mooiste paard maar dat maakte mij niet uit. Ze noemde Bianka, ze was een stevig paard met smalle flanken en donker bruine vacht en bruine manen. Ik maakte haar klaar voor de training, ik oefende dit al een jaar en vond zelf dat ik veel vorderingen maakte, ik zou mezelf niet zo goed noemen als in films waar ze op een paard zitten en de vijanden afschieten. Ik had zelf een parcours door het bos klaargezet door er zelf doelwitten op de bomen te tekenen, wat waren rode puntjes met een witte cirkel rond. Omdat ik de bomen niet wou beschadigen had ik ervoor gezorgd dat het met afbreekbare verf was, waardoor het geen schade aanbracht. Ik raakte er 8 van de 10, ik was er best trots op! Het volgende niveau was met bewegende doelen, daar raakte ik er 6 van de 10. Het laatste niveau vond ik het moeilijkst want daarbij waren er 20 waarvan ze bewogen en plots tevoorschijn kwamen waardoor je maar een korte tijd had om alles te doen. Daar miste ik er een paar die ik niet gezien had of schoot ik ernaast maar ik was toch net niet door met 9 van de 20. Ik was er toch trots op, het was dan ook het beste resultaat dat ik tot nu toe gehad heb. Doordat ik moet focussen op rijden, mikken en schieten is het altijd een zware inspanning om raak te schieten vooral bij de laatste. Ik ging dan ook voldaan naar huis, nadat ik mijn paard op stal had gezet en haar had gepoetst.

Thuis sprong ik onder de douche waarna ik al het zweet van me afspoelde en me waste. Het was onder tussen al middag en toen ik naar beneden kwam zat mijn broer en mijn ouders al aan tafel, ze keken me nogal met een gespannen gezicht aan waardoor ik niet goed wist waar ze op doelden, ik keek dan ook achter mij om te zien of er daar iets was, maar er viel me niks op. Ik ging wat gespannen aan de tafel zitten en probeerde voorzichtig te glimlachen naar mijn broer om dan via zijn gezicht af te lijden of er iets goeds mis was of het gewoon een fase was. Hij glimlachte lichtjes terug, maar met zijn hoekpunten naar beneden. Ik wist niet wat er aan de hand was.

"Mila.", zei mijn moeder op een serieuze toon. Ik keek haar zijdelings aan niet goed weten wat er aan de hand was, "we hebben een brief ontvangen van het koninklijk paleis, het is gericht aan jou.". Wait a minute, please, een brief van het koninklijk paleis voor mij? Dit moest een of andere zieke grap zijn want dat kon gewoon niet anders. Ze overhandigde mij de brief terwijl ze allemaal zenuwachtig toekeken. Ik scheurde gestrest de brief voorzichtig open. Niet wetende wat mij te wachten staat.

---

Hey iedereen,

Dit was mijn eerste hoofdstuk, ik kan niet wachten om er nog meer te maken! Ik hoop dat jullie het al leuk vonden voor zover en me willen helpen voor het rest van het boek door tips te geven over wat beter kan of ideeën te geven. Ik vind het zelf best spannend om voor het eerst iets van mezelf te publiceren.