Secret skilled

Hoofdstuk 4: "Wapen"

POV: Mila

Ik liep gespannen door de machine, waarna ze me fouilleerde. Ik mocht door en zag op het scherm mijn pijlen en mijn pijl en boog liggen. Onmiddellijk kwamen er bewakers rond mij staan en ik keek en beetje verbaasd. "Wapens meenemen is strafbaar.", zei één van de bewakers met een zware stem. "no sh*t", reageerde ik sarcastisch. De man achter mij keek geïnteresseerd toe. Ze wouden mijn "wapen" uit mijn valies nemen. Ik dacht echt wel dat ik weg gestuurd zou worden. Ik bedoel het is wel het Koninklijk Paleis hier. Ik snapte er niet veel meer van, maar ik wist wel dat er veel meer achter zat dan ons werd verteld. "Blijf daar af!", riep ik boos op de mevrouw die bezig was met mijn boog. "Het spijt me, maar dit zijn de regels.", zei ze. "En wat met de regel van persoonlijke voorwerpen, als jullie mijn boog afnemen weiger ik ook maar een stap te verplaatsen.", riep ik. Ze wisten duidelijk niet goed wat ze moesten doen. "Euhm, maar dit is een wapen, mevrouw.", probeerde de mevrouw me te kalmeren. "Voor u misschien.", antwoorde ik koppig. Ik zou ze echt wel niet mijn boog laten afpakken. Ik merkte dat de vrouw vragend naar de man achter mij keek, wat ik maar raar vond. Ik keek dan ook om maar zag dat er niemand anders was dan hij.

Uiteindelijk stond ik daar nog voor 10 minuten, maar toen werd ik toch doorgelaten met de boog en de pijlen, maar ze hadden me wel een waarschuwing gegeven over het feit dat als ik ook maar iets misdeed of iets probeerde met de boog ze me zouden arresteren. Ik luisterde zeer geïnteresseerd natuurlijk, waarna ik eindelijk door mocht. Ik werd verder begeleid naar het plein waar dat er nog een stuk of 350 mensen waren van mijn leeftijd wat nog steeds veel is volgens mij. Toen ik Jonas zag staan en hij mij kon ik een zucht van oplossing aflezen van zijn gezicht. Snel liep ik naar hem toe. Hij wou met net vragen wat er zolang duurde toen het geroesemoes ophield. De man die achter mij stond was nooit binnengekomen. Ik heb Flo nog steeds niet gezien, ik hoop dat ze oké is en ik haar rap vind tussen al deze mensen.

POV: Adriaan

Ik moest eigenlijk al lang terug naar mijn ouders, maar ik had door dat het meisje voor mij op mij letten, dus moest ik wachten. Ze had letterlijk een pijl en boog bij zich, ik begon me serieus af te vragen wie ze was. Ik gaf uiteindelijk zo onopgemerkt toestemming om haar door te laten gaan, wel onder de voorwaarde dat ze extra in het oog gehouden zou worden, ook al had ik het gevoel dat ze dat deel gemist had toen ze deed alsof ze luisterde. Na dat ze uit het zicht verdwenen was ging ik zo snel mogelijk naar mijn ouders en deed ik rap iets anders aan zodat ik er deftig uitzag. Toen ik op het podium liep dat van voor op het plein stond viel het geroezemoes stil, ik zag ergens vanachter het meisje met die jongen staan, Mila en Jonas dacht ik dat het waren als ik het goed gehoord had. Mijn vader knikte naar mij waarna hij mij een blad gaf met wat ik moest zeggen tegen de overgebleven mensen.

Ik begon dus aan mijn speech, "Deze ochtend stonden we hier nog met 556, 400 daarvan waren 16-jarige verspreid over heel ons koninkrijk, nu zijn jullie nog met 339 overgebleven. Wat er nog steeds zeer veel zijn. Het is ondertussen al redelijk laat. We gaan jullie opdelen in groepen van 4 en jullie krijgen allemaal een tent, waarin jullie vannacht kunnen overnachten. Jullie krijgen nog al het nodige materiaal en als er iets zou zijn kunt u altijd terecht bij de bewakers die hier verspreid staan. Over een half uur gaan jullie ook kunnen eten.", waarna ik knikte met mijn hoofd en niet eens 5 seconden later begon het geroezemoes al. Wat zij niet wisten was dat dit een test was, de mensen die hun tent niet konden opzetten zouden weggevoerd worden. Het was de bedoeling dat we met 300 zouden overblijven, en dan zou het pas echt van start gaan. 61 mensen waren al afgevallen, dat waren allemaal mensen die iets hadden aan hun gezondheid.

Ik zag hoe bewakers de mensen in groepen duwden van 4. Ik vond de gezichten van de meisjes die zich helemaal hadden opgemaakt om mijn oog te catchen geweldig toen ze hoorde dat ze in een tent moesten slapen, als ze is wisten wat de echte reden was waarom ze hier zijn zouden ze nogal anders kijken. Toen ik Mila zag staan viel het me op dat ze zoekend om haar heen keek, alsof ze op zoek was naar iemand, maar toen Jonas iets tegen haar zei stopte ze met rondkijken.

---

Heyy,

Ik hoop dat jullie het al een beetje leuk vinden! Dit is een iets korter hoofdstuk dan de anderen.

Net de eerste volledige schoolweek achter de rug gehad. Ik vond mijn vroegere klas misschien toch wel leuker, maar ja misschien went het wel. Ik zat dan ook al bijna 4 jaar met sommige van mijn oude klas in de klas, dus ja dat is best wel lang en het is raar om niet meer met hun in de klas te zitten. Ik zit wel naast iemand leuk in de klas, alle het had erger gekund ;). Hoe was jullie eerste schoolweek?